dünyanın kanunu. yeniler eskiyecek. eskiyenler gidecek. bazen eskimeden de gidebiliyor insanlar. umulur ki kaybedilmiş her güzel insan ile allah'ın sonsuz ikramlarının olduğu yerde buluşabilelim. işte bizi ayakta tutan, metanet sağlayan düşünce bu kavuşma düşüncesidir. nasıl olsa kavuşacağız.
sadece kişinin gözünde değil aslında herkese göre anne babanın yaşlandığı hakikatidir. şimdi (bkz: onda yapacak çok fazla bir şey yok). he gerçi (bkz: wolverine 2013) filminde bizim japon manyak dayı yaşlanmanın dolayısıyla immortality-ölümsüzlüğün de formülünü buluyordu ama son anda işte hesap etmediği büyük oğlundan olan torunu(kız) falan ortaya çıkıyor. bizim logan ile birlikte bunlar beraber o sapık doktor karıyla japon dayıya(dedesi) çok pis ayarı veriyorlar hani öyle böyle değil ama. ondan sonra logan kızla ... . .... .bir anda heyecanlandım konu dışına çıkmışım pardon.
aslında başlarda fark edilmez, göz önündedir çünkü.
beraber toplu taşıma araçlarına bindiğinizde birileri babaya, anneye yer vermeye başladığında anlaşılır ilk olarak.
özellikle bu halen deli gibi çalışan dinç babanız olunca şaşırtır.
sonra size de yer açılır oturur arka koltuktan onu izlersiniz ki o amca dediğiniz insanlar gibi bir deri bir kemiktir aslında.
kötüdür. o dakikadan sonra insanın aklından bin türlü şey geçmeye başlar.
insan olgunlaştıkça daha bir farkına varıyor. zaten bu onlardan ayrı geçirdiğim altıncı senem. bayram seyran tatil anca görüyorum. okul, ilim, irfan derken kaptırdık hayata kendimizi. her geçen sene daha da yakın olmak istiyorum onlara. her dakika seslerini duymak istiyorum. gece gece duman etti beni bu başlık. offff offf
insanın içini bir hüZnün kaplamasına neden olan durumdur. geçen gün babacığımın gözaltına baktığımda kıyıldı içim. onların yüzüne bakıp yılların bıraktığı izleri görmek de üzüyor ama işte yıllara meydan okumak mümkün değil malesef.
