küçükken en büyük zevklerimden biriydi. annem beni onun topuklu ayakkabılarını ve çoraplarını giymiş halde kaç kere dışarda oynarken yakaladı kim bilir. annenin rujlarını da sürdükten sonra hınzırlığımız tamamlanmış bulunmaktadır.
ayaknumaranız tutuyorsa, zevkleriniz de uyuyorsa gayet olabilir bir eylem. ama aynı şartlarda anneniz de sizin ayakkabıları bir anda ortalıktan yokedip giyiyor olabilir...
- anne, benim kurdelalı mavi ayakkabılarım nerde?
- kızım, ben onları giymiyorsun diye buraya (900 km mesafe) getirmiştim. hani şu takımıma da yakışıyordu...
- ama anne, bir sorsaydın?!
- ne biliym, giymiyorsun sanmıştım.
- * peki annem.
(zaman geçer)
- anne, spor ayakkabılarımın yeri hakkında bir fikrin var mı?
- hangisini diyorsun? ben ordayken bana verdiğini mi? -ben onları sana ödünç, burda giyesin diye vermiştim!
- ben de bana verdin sanmıştım. yürüyüşlerde rahat oluyor.
- peki anne.
...
- anne şu...
- bende...
- anne bu...
- bende...
- anne, ayakkabım kalmadı, geri ver artık!!!
- geldiğinde alırsın.
- 6 aydan önce gelemiyorum ki!
- biliyorum. (!)
Çocukluğun en güzel zamanlarında yapılan en şirin eylem.
Annenin meşgul olduğu bir an gözetilir ilk önce.
Sonra gidilir odasına takıları üst üste takılır. Künyeler boyuna bile bol gelecek kadar küçük olmak şarttır.
Sonra sıra makyaja gelir ve rujla tüm yüz boyanır. Sadece yüz mü? Duvarlar, yatak örtüsü hatta yüzüne uysun diye ayakkabılar bile.
Şimdi en zevkli ana sıra gelir. Ayakkabılar.
En son ayakkabılar giyilir çünkü onlarla dengede kalmak zordur. Giyildiğinde boy uzar ve artık aynada bakılabilir. tabi ki Aynada kendine bakmak yerine ayna da güzelce ruj ile boyanır.
hazırlıklar tamamlandıktan sonra babaya sürpriz yapmak için yavaş yavaş yürümeye çalışılır.
Baba görür ve oo prensesim gelmiş deyip sever ve git annende görsün seni der.
Koşmaya çalışılır mutfağa doğru . malum son gerçekleşir ve düşülür.
Ağlanır, ağlanır. Makyaj akar. iyice ağlanır.
yaş yirmilere yaklaştıkca garip karşılanıyor bu. insan büyüdükçe nasıl da azalıyor ona yakıştırılan şeyler. oysa küçükken hata yapsan küçüklüğüne vurulur, büyüklük yapsan alkışlanırdı.
sabah ekmek almak için üzerinde gece yattığın şortla pek bi ahenk gösterecek ayakkabilari giyme eylemidir. ayak numarası uymuyosa giymek yerine üstüne basılması şarttır. sabah ekmeğe gönderilmenin intikamıdır bir nevi.
