nasıl battı içime. ayakkabımı bağlıyorum sabah. gözlerim doldu, belli olmasın diye bağladığım bağcığı tekrar söktüm bağladım filan, kafamı kaldırsam anlar çünkü, dedim gideriz tamam meyve suyu verir misin?
bu söz, daha bitti, ibrahim erkal şarkısı gibi "ne bugün ne yarın unutmayacağım" tarzında mıh gibi saplanır beynime kalbime.
yahu anam da bir garip, nerede olsam ararım gelsene derim, yeter ki gelmek istesin taksi yollarım, evden çıkmadan derim, bugün sen de gel, her zaman yokuş yapar. arkadaşlarım da tanır yani hele kızlar bayılır anneme, nebahat çehre gibi kadın yahu kim sevmez. bunun dışında derim ki size bir yemek ısmarlayayım x yere gidelim, yok oğlum masraf etme der.
" annen koca günü mü gördü " demesi .( biz altı kardeşiz anamın dediğine göre üç de düşük var ama anneciim beğenmediği kocanın koynundan da çıkmamış bu durumda )
ben ona izin veremem git babanla konuş karışmıyorum. (genelde izin vermek istemedikleri konularda babalardan hiç izin alamayacağımız için babalara paslarlar.)
