insanın elini ayağını dolaştıran, "keşke yaşadığı acılar bana transport edilse" dedirten içten içe.
Geçen ay dedem öldü, yine onu hatırlamış. ben eve girerken gözlerindeki yaşı fark ettim, nedenini anladım hemen. Klişe olarak hüzünlü bi ses tonuyla, tüm ilgimi ona yönlendirmiş gibi, "ağladın mı sen?" diye sordum. Kafasını salladı. Tenzih etmek isterken "dur, ağlatacaksın" dedi. Kenara çekildim, telefonumu aldım elime, yine ağlamaya başladı. Saygısızlık olmasın diye ve derdine ortak olduğumu bildirmek için telefonu kapattım. 1 dk. Oturduktan sonra yanından ayrıldım.
O da akşam yemeğine ne pişireceğine düşünmeye başladı.
Allahını seven bir yardım etsin dediren durum. Kolay kolay ağlayan biride değildir benim anam. Senede maksimum iki üç defadır. Neden ağladığınıda söylemiyor. Hıçkıra hıçkıra ağlıyor birde. Elim ayağım birbirine dolanıyor. Yanınada yaklaşamıyorum ters bişey söyler, ağlama şiddetini artırır diye. Kesin benim yüzümden ağlıyor. Kesin birşey yaptımda ne yaptığımıda bilmiyorum. Zaten aldığım nefes zarar amk. Şaşırdım kaldım napacağım ben ya?
Babanın duygusuzluğu, öküzlüğü sebebiyle olabilir. insan birazcık olsun minnet duygusu taşır, ne bu kibir be adam! Yürek dayanmıyor annenin ağlamasına ama karşı taraf babaysa ona da bir şey söylenemiyor edepten.
insanın hayatında canını yakan gerçek şeylerden birisi olmasına karşın diğer can yanma sebeplerinin sonucunda olabilecek bazı şeyleri sırf o damlalar düşmesin diye engelleyecek durum.
Gerçi her daim ağlamaya neden bulur bu ulu insanlar.
Çiçeğe ağlar, böceğe ağlar, türküye ağlar, sevinince ağlar, endişelenince ağlar, korkunca ağlar, tartışırken ağlar, hele hüzünlüyse zaten ağlar.
Deli gibi gücünün yanında, pambık gibi duygusu olan garip varlıklardır.
Dayanamam ağlamasına, moralim bozulur, tadım kaçar, başka şeye odaklanamam aklım onda kalır.
Ama 20 sene önce vefat etmiş babaannemi de dert etme bee iki gözümün çiçeği!
O artık yok, öldü, kayınvaliden filan değil, günahıyla sevabıyla göçtü gitti be annem!
Gevşe yahu!
ruhsuzlaşıyorum annem ağladığında. sanıyorum ki benim kendisini kale almadığımı saniyo annem ama erkek adam acı paylaşmayı susarak yapar. yani ablam gibi alıp omzumda ağlatamam, tamam annecim ya ağlama diyemem. pek duygumu belli edemem anneme.
Kendimi en kötü hissettiğim an.
Kolay kolay anneme sesimi yükseltmem. Kaldı ki; evde annemin avukatlığını yapan biriyim. Babam dahil kolay kolay kimse anneme laf söyleyemez. Tefe koyar çalarım.
Neyse,
Birgün annem kardeşimi yemeğe çağırıp çağırmadığımı sordu. Ben de çağırdığımı belirttim. Sonra tekrar sordu. Tekrar çağırdığımı belirttim. Sonra tekrar sordu, derken tekrar ve tekrar. Buarada kardeşimi sürekli yemeğe çağırıyorum. Hıyar bir türlü gelmiyor. Annem de ısrarla soruyor. ( meğer anacığım beni duymuyormuş.) en sonunda tam yemeğe başlayacağım annem tekrar sordu. Dayanamadım " sinirleniyorum ama" dedim. (sesimi yükseltmedim) Demez olaydım. Annem mutfağa gitti, gelmez oldu. Babam yanına gidip geldi ağladığını söyledi. Daha sonra yemeğe geldi annem, "anne" dememle tekrar ağlamaya başladı. Sarılıp özür diledim, öpücüklere boğdum ama gelin görün o yemekten hiç tat almadım. Allah, gülen yüzlerini soldurmasın annelerin.
ne kadar yardım etsem de annemin elleri ağrıyor. annem çok yorgun, en çok kalbi ağrıyor. gök gürlüyor, yağmur yağıyor. pencerelere koşmakla da geçmiyor. geçeği varsa bile geçmiyor.
ağlama anne, beni öldür ama ağlama.
başınızdan aşağı kaynar sular dökülüyormuş gibi hissettirir, dünyanızı başınıza yıkar. hele sebebi sizseniz aylarca gözünüzün önünden gitmez,korkunçtur. anneler üzülmesin,ağlamasın.
Sabah sabah olan şey. Elimden tek gelen şey sarılmak oluyor bide ağlamamak için kendimi tutmak. Bu gün kötü bir gün bugün çok karanlık bir gün benim için.
Ah annem senin aglaman beni bitirdi, babamla girdigin sözlü tartışmalardan sonra yanıma gelir ağlardın, çok acı çektin, çok sıkıntı çektin, seni hiç bir zaman üzmek istemedim ben, şimdi yoksun nasıl arıyorum seni be anne...
en kötüsü de babanızın gözünüzün önünde ağlatmasıdır annenizi, elinizden bir şey gelmez kaçar sessizce siz de ağlarsınız, benim gibi. duymamak için kulaklarınızı kapatırsınız, içinizde çoktan duymuşsunuzdur zaten çığlıkları. ve o günden sonra nefretinizdir babanız. baba. ne kadar uzak bir kelime bana.
