Muazzam bir film olmuş. Bir buçuk saat boyunca kürdanla ciğerinizi sökmeye çabalıyor. Öylesine zarif. Hissettirmek istediğini tamda böyle abartısız, ajitasyonsuz; ince ve naif şekilde enjekte ediyor. Film boyunca acı yok, ağrı yok, sızı yok; ancak filmin sonunda salondan çıkarken her şeyin farkına varıp ciğerini oturduğun koltukta bıraktığını algılıyorsun.
Filmden sonra hayatına, koca koca şehirlerin içinde, koca koca betonların arasında yaşarken her an sokakları süpüren Nigar Ana'ya rastlayacakmış hissiyle devam ediyorsun.
orijinal ismi klama dayîka min olan, 2014 yapımı, 103 dakikalık erol mintaş filmi.
mintaş'ın yaptığı ayrıma göre 2000'li yıllarda metropollerdeki kürt meselesini işleyen film, istanbul'a göçen, ancak kentsel dönüşüm yüzünden tarlabaşı'ndan toplu konutlara taşınmak zorunda kalan öğretmen ali ve annesi nigar hanım'ı konu alıyor. doğduğu topraklara tükenmez bir özlem duyan nigar hanım için bu şehir yaşantısına alışmak oldukça zor oluyor tabii. film saraybosna'da bela tarr başkanlığındaki bir jüri tarafından en iyi film seçilmiş, ve feyyaz duman en iyi erkek oyuncu ödülünü almış. aynı zamanda 2014 altın portakal'dan da dört ödülle dönmüş.
didaktik olmadan, derdini öylece anlatabilen; görsel açıdan da doyuran bir film.
