bir koşul önermesinin ön bileşenidir. ise burada ana eklemdir. (alın size bilimsel tanım)
geliyorum art bileşene: eğer annem ölürse, sanırım en büyük yaşama ve mücadele sebebim ortadan kalkar ve birçok kişiyi çıkarırım hayatımdan, tamamen. * uğramam memlekete falan.
anneniz ölürse bir müddet çalkantılı döneme girip
öldüğüne asla inanmak istemiyorsunuz fakat günler geçtikçe alışıp annenin artık öldüğünü
kabul edip adeta bağrınıza taş basıp mecburen rutin hayata alışıyorsunuz. çünkü bizde geçtik bu yolu.
hayal etmesi bile içimde bir şeyleri sıkıştırıyor. böyle bir an nefessiz kalıp kendimi duvardan duvara atma isteğiyle doluyorum. sonra olmayan şeyler için ne canını sıkıyorsun diye telkin ediyorum kendimi. sonra diyorum bunu yaşamış insanlar var. sonra diyorum ölenle ölünmüyor ama eskisi gibi de yaşanmıyor işte. ne deyim? her ölüm acıdır ama annelerinki daha acı gibi sanki.
not: ölmüşlerinizin mekanı cennet olsun. ölmemişlere allah uzun ömür versin.
Önce dik duruş oluyor erkek evlatta. Baban zaten yikilmis oluyor. Annen ölmüş ama dik durmaya çalışıyorsun. Koşturuyorsun, arabayla o sipariş olacak şuradan yemek gelecek geziyorsun. Arada boşluk bulunca bi ağlıyorsun sonra koşuya devam. Annen seni hep dik görmek istedi çünkü. Günler bu işlerle geçiyor. Sonra bakıyorsun bir ay olmuş. Unuttum zannediyorsun. Ama hayat bir garip ilerliyor. Kabulleniyorsun ağır ağır. Gercekten gemiyi yoluna sokman bir yilini aliyor ama tayfaya çaktırmıyorsun. Ne de olsa annenin paşasısın sen. Rüyalarının seni delirteceginden korkuyorsun. Sonra bir gece bir bakıyorsun iki yil iki ay olmuş. Vay be diyorsun. Daha dün annen yoğun bakımda çabuk memkelete dön diye aramışlardı diyorsun. Ama annen ölürse güçlü duruyorsun, annenin evladı gibi davranıyorsun.
