anne insanının bir kocası olduğunu unutan ve unutturmaya çalışan kişisel yorumdur. halbuki kadın dediğin herkese umut vermeli, herkese evet demeli ve evet dediği herkesle aynı anda bir ömür geçirmelidir. böylece kimse üzülmeyecektir. böylece reddedilen kimse olmayacak, kimsenin egosu zarar görmeyecektir. kadın mı? boşver onu, o başkalarının istekleri için yaşaması gereken canlıdır.
(bkz: herkesin herkese evet dediği bir dünya istiyoruz)
(bkz: annenin insan olduğunu unutmak)
evet. öyle. kaçını sevip, kaçını saydıysam, kaçına saygı duyup, kaçını varolduğu için minnettar ettiysem bir gün sıkıldı canları.
zurnanın zart dediği yerde, hepsi "zorttt" dedi.
her genelleme yanlıştır diyen budalanın hayattan haberi yok. yaşamamış hiçbir bok. tamam, kendi yaşantım ve acılarım, acı olduğunu sandıklarım evrensel gerçekler değil. belki de genel geçerlilikleri de yok. ama bir kaç şey biliyorum.
rimelli gözleriyle hayatı süzen dişilerin beklentilerini. ve o iğrenç fakat garip cümledeki kinayeyi. "a.mı olanın dini olmaz!"
bir kaç aklı evvel kendince bahaneler bulacak. kendince izdüşümler. hemen gardını alıp, savunmaya geçecek. oysa, düşünmeli bir anlığına. ümit vermediğini iddaa ettiği insanları düşünmeli.
kendini mutlu etme adına, mutsuz ettiği insanları anımsamalı. sonra, ben seni arkadaş olarak gördüm dediği yüreklerin hesabını vermeye çalışmalı.
nerede ama? samimiyetsizlik ayyuka çıkmış. bir şeyleri düşünüp de bir şeyleri tüm yalınlığıyla ifade edilenler linç edilir olmuş.
oysa, gerçek bu. ister kabul edin. istyer etmeyin. anneler hariç, her dişi,her erkeğin zihninde ve yüreğinde bir tebessümden ibaret olmalı artık.
çünkü, eşyanın doğasında var:
