Rastlarsan gözleri yaşlı yavruna
Suçuna bağışla sarıl boynuna
Biz bize yaşarken geldik oyuna
Eller kadir kıymet bilmiyor Annem
Senin kadar kimse sevmiyor Annem
Bir yar için seni terkedip gittim
Vicdanıma bir sor ne acı çektim
Kendimi ben sana emanet ettim
Eller kadir kıymet bilmiyor Annem
Senin kadar kimse sevmiyor Annem
Rastlarsan gözleri yaşlı yavruna
Suçuna bağışla sarıl boynuna
Biz bize yaşarken geldik oyuna
Eller kadir kıymet bilmiyor Annem
Senin kadar kimse sevmiyor Annem
Ne sevgiler geldi geçti kalbimden
Kimse anlamadı garip halimden
Senin hasretini duydum derinden
Eller kadir kıymet bilmiyor Annem
Senin kadar kimse sevmiyor Annem
Rastlarsan gözleri yaşlı yavruna
Suçuna bağışla sarıl boynuna
Biz bize yaşarken geldik oyuna
Eller kadir kıymet bilmiyor Annem
Senin kadar kimse sevmiyor Annem
öff bile demenin günah olduğu iki kişiden birincisi.hakkı ödenemez insan,insanın kendisi için bi nev'i melek. melek şefkati ile titrerler yavrularının üstüne.
selahattin özdemirşarkısı.
Bu zalim gurbet eller beni yuttu
Şimdi bu halimi bir görsen annem
Hem ser ser sevdalıyım hem ser ser sevil
Beni buralardan gel kurtar
Annem annem beni buralardan
Gel kurtar annem
Bir haber gelmiyor senden
Gçtün mü dünyadan erkenden annem
Beni mi arıyor ağlıyormusun
Beni buralardan gel kurtar annem
Yabandır gurbet eller beni
Yuttu şimdi bir halimi bir görsen annem
Hem sen sevdalı hem sen sevil
Beni buralardan gel kurtar annem
Beni zalimlerden gel kurtar anne
Ağma oldu aşktan görmez gözlerim
Tuzağa düşürdü beni bir zalim
Yaralı kuş gibi yokki bir yerim
Beni buralardan gel kurtar anne
Bir sessizlikti annem
Nice çileden örülmü$
Sevinçleri de var mıydı bilmem
Kendisinden bile gizlenmi$
Her anne çocuklarını ya$ar değil mi?
Ben annemi hiç ya$amadım
Çünkü çocuklar
Bir rüzgâra biner giderler
Anne yüreği de beraber
"anne"nin 1. tekil şahıs iyelik eki almış hali(u: tanımımızı da yaptık)..
gözlerindeki bir damla yaş için bütün gözyaşlarımı feda edebileceğim tek varlığım, meleğim.. dünyadaki "karşılıksız sevgi" kavramının var olduğunu bana gösteren, disim kırılıp dudagım patlayınca basımda tüm gece ağlayan, benim için, sırf benim için hayatının 12 senesi kara günler yaşayan, bana sevgisini neden göstermediğini anlattığında gözyaşlarımı tutamadığım ve işte o zaman "anne yüregi"nin büyüklügünün, devliginin, kutsallıgının farkına vardığım yüce insan..insan degil aslında melek..
kendimi bildim bileli kavga etsek de, birbirimize bagırsak, kimi zaman ustumuze yurusek, yastık fırlatsak da, aglamaktan gözlerimiz kan cukuruna dönse de gurbette anlıyoruz ki birbirimizden başka kimsemiz yokmus.. hayatım seninle dolmus aslında.. diger tum sevgiler yalanmıs.. seni bırakıp gittigim arkadaslarım hep boşmuş.. anne sevgisi tekmiş, anne bitaneymiş, anne kanmış, anne canmış, anne ugruna ölünecek tek insanmış... bunu anladım..
ankarada ulustaki patlamadan sonra seni düşündüm, kalbim durdu sandım.. yaşayamadıklarımızı düşündüm, sana seni sevdigimi neredeyse hic denecek kadar az soyledigimi dusundum.. halbüsü sana olan aşkımı sen hic bilmedin.. bilemedin.. aptal kafam işte nedense soyleyemiyor insan.. elindekileri kaybedince aklı başına gelir insanın, umarım seni kaybedince gelmez benim aklım başıma annem..
gurbet ellerde bana bir haller oldu anne, kendimle yüzleşmeye başladım eskisinden de çok.. geçmişi sorgular oldum, sınırlarım, duvarlarım genişler oldu.. seni özler oldum.. ama bu ne zıtlıktır ki yanına gelince de ilk gün nasıl can cigersek, dizinde uyusam da, 2. gün yine kavgaya başlıyoruz, uslanmayız biz anacım..
hayatını bana adadığın için, hem anne hem baba olmaya çalıştığın için, herşeye rağmen "annem" olduğun için seni sonsuz seviyorum.. kelimeler yetmiyor biliyorum.. en azından içimi boşaltıyorum.. bu sefer uzaya degil, sözlüge..
tapılası kadındır.
her düştüğümde elimden tutup yardım etmek için nöbet tutan,her ne yaparsam yapayım ne kabahat işlersem işleyeyim beni affeden,benim için gerekse hayatını gözünü kırpmadan verebilecek tek insan.
haytımın en büyük şansı canım annem.
azeri şair bahtiyar vahapzade'nin inanılmaz şiiridir ve bedirhan gökçe azeri lehçesi ile harika yorumlamıştır...bedirhan gökçe bir süre sonra bu şiiri annesi hayatta olduğu müddetçe bir daha okumayacağını söylemişti...okumaktan ziyade bedirhan gökçe yorumunu tavsiye ederim...iki versiyonu vardır...biri can alıcıdır...
''.....
.....
annem öz ismini kızıma verdi
annem torununu çok istiyerdi
küçük torununu koyup yerinde
annem tam sakince dünyadan gitti
kızımın meyilli nazarlarında
annemi görirem annemi şimdi
torun ninesine benziyor aynı
büyüyor yüceliyor yıl be yıl kızım
yeniden büyüyor annem yeniden
annemin özüdür tam sanki kızım
hayat kendi garip sırlarından
bize renkli renkli muciz gösterir
kızımı ismiyle çagırmıram ben
ey anam diyirem o da hay verir
o benim annemdir, o benim annem
ama bir farkı vardır onu yadsımam
bir vakit annem bana can can diyerdi
şimdi ben anneme can can diyirem
bir vakit annem beni çok istiyerdi
şimdi ben annemi çok istiyirem
ben annemi çok istiyirem.''
