Anneliği bir meslek haline getirmek yani ev hanımı olmak dükkanı sabah altıda açıp çocugu kaldırıp okula göndermek, üstünü giiydirmek, yemek hazırlamak aklınıza gelecek herşey.
şu anneler günü mevzusu da bunun içine girer. ne kadar reklam o kadar satış. konu? anneler günü. kim belirliyor bu günü? cevabı malum.
ne yazık ki benim çok zoruma giden bir durum bu. özellikle ekonomik bağımsızlığını kazanamamış anneler ne yazık ki kocalarının hükmü altına giriyorlar. bu da, anne evin sorumlusu, hizmetçisi kavramını doğuruyor. anne mutfağa hapsolmamalı. hele ki çocuk eğitiminde tekel olmamalı.
evet çocuğu besleyen, belki ona vicdanın farkındalığını yaşatan annedir ve yüksek bir oranda bu ona aittir ama; babanın da birçok görei vardır bu noktada.
işin ironik kısmı ise annelik hiçbir yerde meslek olarak algılanmıyor ancak her yerde meslek muamelesi görüyor.
