o ikisinin cennetten çıkışıyla birlikte bütün bir insan soyunun önünde cennet yolu açıldı. hayret! bu çıkış, daha çok insan cennete girsin diye mi, düşünemediler bile.
ve her kovulan ya da kopan telaş içinde bir şey alıyor ya yanına. onlar da bu hatıra hikayesinden yanlarına bir şeyler almak istediler. insan olan yanına neyi alabilirdi? beraberinde neyi götürebilirdi?
üç şey seçtiler cennetten çıkarmak için:
bir: kelimeler
iki: aşk
üç: annelik duygusu
kelimeleri adem yanına aldı, annelik duygusunu taşımak havva'ya kaldı.
ama aşk çok ağırdı.
ikisinin de, aşkı tek başına taşıması mümkün olmayınca, ikisinin zembili de aşkı bir başına kaldıramayınca, bölüştüler yükü. yarısını adem sırtlandı, aşkın yarısı havva'ya kaldı.
öyle sert düştüler ki dünyaya, bu fenaya, adem'in dizlerinin bağı çözüldü, ciğerleri yandı. nutku tutuldu. üçüncü defa, bildiği kelimelerin hepsini önce unuttu. sonra bir kısmını hatırladıysa da o bir kısmını kıyamate değin unuttu.
aşk? daha yollarda sakin durmamıştı bir türlü. kabına sığmamıştı. bir yarısı yollarda kayboldu. getirebildikleri ancak öbür yarısıydı.
o gün bu gün yeryüzü kelimeleri yetersiz, aşk bu dünyada kusurlu!
Her duygunun üstündedir. Bir kere devamli tetikte oluyorsunuz , kendinizden önce düşünmeniz gereken bir varlik var. Dünya onun etrafinda dönüyor. Bir annenin evladi için yapamayacagi birsey yoktur.
Bu duyguyu tatmak için illaki doğurmanız gerekmiyor bir çocuğa şefkat gösterdiğiniz zamanda bile içinizdedir. Önemli olan o duyguyu içinizde tutmayıp sevginizi dağıtmanızdır.
duyguların en özü, en gerçeği, en durusu, en temizi ve en sadece senin için olanıdır. öyle bir duygudur ki senin acını bile neredeyse senin kadar yaşayıp hisseder, bu konuda başka biri daha yoktur. her şeyiyle fedakarca sahiplenir, korur korumaya çalışır seni. senin için yaptığı tüm her şeyi bu duyguyla yapar.
nasıl bir şey hiç bilmiyorum ama şehirler arası yolculukta yanımda oturan teyzenin bana sen öğrencisin diye diye yedirdiklerinde ve uyuduğumda üstümü paltosuyla örtmesinde kesinlikle payı var.
