yazarların açtığı annelere ve babalara ifaden başlıklardır.
ama hiç bir yazar düşünmez ki herkes kendi gibi değil. annesinden uzak olanlar, görmeyenler, göremeyenler, özleyenler, sarılamayanlar, kaybetmişler, anneleri tarafından kovulmuş insanlar da var bu sölükte. ve hiç bir yazar düşünmez, anne kişisi evladına git dediğinde yaşadığı acıyı.
bugün düşünün sevgili yazarlar. bugün insanların sizin kadar mutlu olmadığını, desteksiz olduklarını düşünün. maddesel anlamda değil manen anlamda bu söylediklerim. en küçük örnek gözleriniz dolmadan okuyun şu örneği,
- seni bu evde istemiyoruz.
+ ama anne!
- fransa'da okuyacaksın. bizi bir daha görmeyeceksin. zaten seni istemiyorduk.
nutkunuz tutulur konuşamazsınız. hani şu (bkz: unutulmaz anne sözleri) başlığını gördükçe içiniz sızlar. gözleriniz dolar ağlayamazsınız. kendinizi kasarsınız. yarın bir gün bir firmada üst düzey yönetici konumunda olsanız dahi içinizden gitmez o burukluk.
