anamın fırından çıkardığı poğaçalarla arasında geçen diyalog;
- aman ne güzel kabardınız, nasıl da yumuşacık oldunuz. sanırsın poğaça değil sünger bob mübarek.
- o et öyle pişirilmez. o salatayı benden yiyeceksin benden.
-- anne bugünlerde seni çok megaloman gördüm.
-- ben hep öyleyim.
-- anne megaloman ne demek?
-- bilmem, oğlumsun ya iyi bir şey demişsindir.
karamsar senaryolar konusunda hollywood yazarlarıyla boy ölçüşebilmeleri.
-- gece tüpü açık bırakma oğlum
-- tamam anne
-- bak açık bırakıp sigara yakarsın yanar gidersin
-- yok anne dikkat ederim
-- duman kokusunu alınca hemen camı aç bizi ara
-- tamam ararım
-- camdan falan atlama
-- of anne
-- deprem olursa falan evden çık kaç hemen
-- peki
-- dışarı çıkınca apartmanlara yakın durma üstüne yıkılıverir
-- yok durmam
üç erkek kardeşiz. eskiden beri atletimiz, kilotumuz karışır, benim dahi annem de buna bir çözüm bulur. bütün iç çamaşırlarına baş harflerimizi işler. buraya kadar her şey güzel de, unuttuğu bir şey vardı annemin, adlarımız aynı harfle başlıyordu. ah anne ah! bir de annem yüzlü yüzlü alın artık atletlerinizi rahat rahat ayırın demez mi?
akşam eve gelirsin ve bir sohbet sırasında gözlerini kısarak suratında bir yere odaklar ve acayip acayip bakar.
-anne ne oldu? niye öyle bakıyorsun?
(kısa bir sessizlikten sonra)
-kim ısırdı seni?
-...?!
askerde her gün aynı telefondan aradığım annem'in her seferinde '' kimsiniz '' demesi.
'' anne benim, bak her gün bu numaradan arıyorum, neden anlamıyorsun ? sesimden de mi anlamıyorsun '' sorularıma
''oğlum yurtdışından arıyorsun.. senin sesinde her gün değişiyor. çok mu bağırtıyorlar '' diye cevap vermesi..
- Kendisi dısardayken ev telefonunu arayıp benım cıktıgımda..
-- Haa oglum nerdesin ?
-- Anne evi aradın ya nerdeyim sence?
-- Hıh tamam. Bende 1-2 saate gelicem dolaptan yemekleri cıkart ısıt ye .
