anneler için olduğu kadar babalar için de sorundur.telefon kullanmasını çoğu baba bilir ve o konuda bi problemleri yoktur.fakat iş diğer teknolojik aletleri kullanmaya geldiğinde problem çıkar.özellikle bilgisayar ve internet kullanımında çok kasarlar.gayet doğaldır bu çünkü onların zamanı dediğimiz yıllarda bilgisayar türkiye'de yoktu ya da yaygınlaşmamıştı.
televizyonsuz günlerden gelen neslin son yıllarda hızlı biçimde değişen ve gelişen teknolojiye ayak uyduramaması halidir. sadece annelerde görülmez, işi ve yaşantısı sebebiyle teknolojiye uzak olan babalarda da raslanmakla beraber, her evde en az bir kişinin meseleyi halletmesi zorunluluğu ve elektroniğe yatkınlık sebebiyle babalar biraz daha uyum sağlamışlardır.
kademe kademe bakarsak, yaşları 65 civarı olanların çoğu bankamatik kartı ve cep telefonu kullanmayı bile güçlükle öğrenmişlerdir.
telefonu sadece uzaktaki çocuklarını aramak için kullandıklarından sadece son arananları kullanarak hiç rehbere girmeden aramaktadırlar. bu sebeple ara sıra oğlunun aradığı sıhhi tesisatçıyı kızım diye aradıkları da olur.
arada anneden mesaj gelir açarsın mlnhlsmehlş yazmaktadır. ararsın- hayırdır anne mesaj atmışsın,.. yok kızım sağına soluna basıyordum kendiliğinden olmuştur ben atmadım..
katiyen kınamıyorum, bu gidişle biz nelere yabancı kalacağız kimbilir..
anne kişiler cep telefonu, bilgisayar gibi artık sıradanlaşmış teknoloji ürünlerinden korkar. istisna anneler olmakla beraber büyük bir çogunluğu cep telefonlarını işaret parmaklarıyla kullanır mesela.* uzun ugraslar sonucu gözlükler takılır, "eyvah bir şey yaptım ben bu telefona" nidaları eşliğinde mesajlar okunur. bilgisayar hepten gizemli, canavar bir kutudur zaten. bilgisayarla yalnız başına bırakılan anne, "iki bahar havası alayım" deyip dışarı çıkan çocuğu "yetiş bilgisayarı bozdum" diye apar topar geri çağırır. bu çağırma telefonla olmaz bizzat kendisi gelir dışarıya. en dellendirici hadise de (bkz: word dosyası)muhabbetidir. anne gönderilecek e-postanın inatla word dosyası olması gerektiğini söyler. ama word dosyasının ne olduğunu bilmemektedir. her seferinde aynı diyalog yaşanır, bir zaman sonra zaten monologa dönüşür.
anne: word dosyası olacaktı.
sabırtaşıçocuk: tamam anne zaten wordde yazmıştım.
anne: word dosyası olacaktı bak.
sabırtaşıçocuk:evet annecim oyle yaptım zaten.
anne: word dosyası olarak gönderdik di mi?
çatlamıştaş:......**
