birşeyi hemen yapmamı istemesi, sabırsız davranması
kalk kalk, git git, al al, vs
ufff, ömür törpüsü ne yaparsın anne işte.
ama biliyorum bende öyle olucam.
zaten ölümüne özgüven problemi çeken şahsıma, toplum içinde basiretsiz bir çocuk gibi davranması.. anlıyorum, çok büyük bir sevgi, korkunç bir bağlılık var.. ama zaten yerin dibinde seyreden özgüvenim daha da aşağılara düşüyor..
-aşırı derecede her işe karışması
-eve geldiğinde suratıma geldinmi yavrum demesi
-herşeyde telaşlanması
-başınıza birşey geldiğinde 'ana yüreği' diye ağlaması.
genelde yemek yaparken bir şey sorduğumda aradan aylar geçtikten sonra cevap vermesi. bir de işin değişik yanı soruyu tekrar sormuyorum. onu aklında mı tutuyo napıyorsa artık soruyu soruyorum bekliyor bekliyor bir anda cevap veriyor deli oluyorum.
ama huy işte atsan atılmaz satsan satılmaz.
her telefon görüşmesinden sonra 'kimmiş?' diye sormasıdır.
çemkirirsiniz 'kimse kim anne, sana ne ya! anaa!' dersiniz. böyle kırılacakmış, dokunsan ağlayacakmış bir tonlamayla 'hayır ben ablansa diye şeettim. tamam kızım tamam.' demek suretiyle dudağını büzer oturur. ama bir sonraki telefon çalışında durum yine değişmez. kimi zaman kırıcı ve çemkirik, kimi zaman naif ve açıklayıcı olmak suretiyle kendisine bunu açıklamaya çalıştıysam da bana mısın demedi. azmini ve kararlılığını tebrik ediyorum.
tanım : canımız ,kanımız annelerimizin hoşlanmadığımız ufak tefek huylarıdır .
annemin bana bir odadan diğerine jeeesssssiiiiee ,diye bağırmasından nefret ediyorum .uyarmama rağmen bunu hep yapıyor .
kendisinin problemi ne anlamış değilim .
