Anneler gerçekten inanılmaz bir varlık. Ne mesaj atabiliyorlar ne de geri aradığınızda asla telefona cevap vermiyorlar. Kadın olsam belki bu olaya cevap verebilirdim. Ne yazık ki erkeğim ve anneler neden böyle davranıyor asla anlayamıyorum.
keşke en büyük sorun geri arandığında ulaşılamaması ama sonunda iletişim kurulması olsa... annesiz geçen 9 yıldan sonra ne kadar boş bir sorun olduğunu anlıyorum. ne mutlu ki size eninde sonunda ulaşabileceğiniz anneleriniz var. hala hayattalar.
yıllardır bir sürü cinayet ve kayıp vakası okuyup araştırdım. önemli bir bölümünde sevilen kişi kaybolmadan önce onunla küs olmaktan, kavga etmekten ya da tartışmış olmaktan ötürü oluşan pişmanlık söz konusuydu. zaten çok sevdiğim bir harriet beecher stowe sözü de '' mezar başlarındaki en acı gözyaşları, söylenmemiş sözler içindir '' demiştir.
hala fırsatınız varken annenizi kucaklayın ve onunla küs olmayın. yarının ne getireceğini asla bilemezsiniz.
eğer geri ulaşılıyorsa küçük ve geçici bir sorundur.
