fenerbahçeli evlada sahip annedir. her maç duasını da eder, gol atınca evladıyla beraber mutlu da olur, gol yiyince evladını da teselli eder. fenerbahçeyi sevmesindeki etken evladıdır.
onların fanatikliği günümüz insanın fanatikliği gibi fransız takımı, 6s, ezik, kümede kal muhabbetlerinden ziyade kendi takımının başarı veya başarısızlıklarıyla sınırlıdır. yenerlerse mutlu olular, yenilirse evlatlarını teselli ederler.
rakip takımı tutan annelerle ağız dalaşına girmezler. bir çoğunun aklına sadece maç olduğu zaman gelir takımları. asla rakip takımla uğraşmaz, fanatizimden holiganizimden uzak masumane bir sevgidir.
edit: bu yazılanlar galatasaraylı bir anne ya da beşiktaşlı, diğer herhangi bir takımı tutan evlada sahip anne için de geçerlidir.
baba galatasaraylı bense aksine fenerbahçe liyimdir, annemin etkisinin olduğu kadar da en göz önünde olanı sevememe huyumun bir sonucudur. mâlum o zamanlar kupa kaldıran ekip galatasaray dı; ama fenerbahçe beni daha çok cezbetti.
Beşiktaşlı olan babanın fener-Beşiktaş macında anneye Beşiktaş yenerse 250 lira sözüne kadardır. Bunun üzerine anne kisimiz mac boyunca Beşiktaş'a dua eder.
