annelerin aslında bir zamanların genç kızları ve çocukları olduğu düşünülürse doğuştan on gelmeyen bir özellik, bir kimliktir. anne kişisi, anne olana kadar tam anlamı ile kendi annesi (eğer bir yokluk sözkonusu ise babası, ninesi, dedesi, ablası) tarafından korunur kollanır. ta ki genç kadın evlenip çocuk sahibi olana kadar. işte o andan itibaren annedeki eczacı mode on hale gelir. çocuğunun, eşinin ve ev ahalisinin tüm hastalıklarında hangi ilaçları alacağını, hangi besinleri alıp hatta doktorluk mertebesine yükselerek nelere dikkat edip etmeyeceğini bilir. hasta olduğunuzda başınızın ucunda size bakmasıdır asıl sizin hastalığınızı iyileştiren ve ne zaman anneden uzakta hasta olursunuz, işte o hastalığı zor atlatırsınız. onun sevgisi, şefkati, ellerindeki yumuşaklık, bakışlarındaki ilaç ve sıcaklığı her ilaçtan daha ilaçtır. bu arada konuya nereden başladım nerede bitiriyorum, kısacası her annenin hasta bakma özelliği ve ilaç seçme özelliği mevcut olur. ahh anneler, bitanecik anneler...
-fırrrk *
-....
-anne bunlar ne ya?
-al bu sudafed. ic sunu.
-e peki bu ne?
-balik yagi. direncin dusuyo senin.
-anne lensim batti gozum yasardi burnumu cek...
-portakal suyu sikicam ic sonra cik disari.
-ama... *
insanlar sağlık sektöründe varolmak için okul okurken ,doğum yapan insan sektöre dalış yapabiliyor ben buna çok şaşıyorum.ben tıp fakültesini bitirdiğimde annem hala benden daha çok şey biliyor olacak diye de çok korkuyorum. *
