(bkz: sessizlik)
daha ilk okula bile gitmezken ya da yatılı olarak ilk okula başlamış küçük bir çocukken sabahlara kadar ağladığınız yanınızda olmayan şefkatidir bazen...
büyüdüğünüzde kıymete binersiniz ama, onun kıymeti harbiyesi çoktan tükenmiştir. bir sokak lambası ile aynı şeyleri hissedersiniz ona karşı. kimi aydınlatıyorsun?
+ Biraz uslu olsana bak Elif'in kızı ne güzel uslu.
-Bana da bebek al o zaman.
+olmaz
-Elif'in kızının var ama
+Sus ! Sen Elif'in kızı değilsin. Otur bakıyım oturuduğun yere.
- sen şimdi salonu sil parlat tamam mı?
+ öff yaa, ne salonu? anne şaka gibisin. toz moz alamam ben
- peki, tamam... hmmm... o zaman bulaşıklar ellerinden öper. **
-anneee ben kocaman ayı istiyoruumm
+ne gerek var çocuğum kendin varsın ya(!)
-ama anne ben kendime mi sarılıcaaam
+git babana sarıl o zaman evladım.*
-!!??
anne kız kavga etmektedir:
+ya anne ama haksızsın çünkü şöyle şöyle şöyle...
-sus cevap verme anneye, sen hem biliyormusun böyle böyle böyle...
+...
-ne bakıyorsun öyle suratıma cevap versene.
+ ee biraz önce cvp verme dedin ama...
-sen hala bana cevapmı veriosun
+... ???
+pazar götürür müsün beni oğlum?
-yahu bir kere de kızınla git!
+ablan yorgun.
-yok! gelmem ben!
+bak lütfen diyorum.
-tamam bir soru soracağım bilirsen gelicem
+sor. *
-iskoçya'da oynayan türk futbolcusunu söyle bana.
+hmm... ne bileyim ben oğlum...
-bilmiyorsan gelmem.
+hmmm... tugay.
babanın gözleri patlar... yaklaşık 10 saniye kadar herkes şaşkın bakışlarla birbirine bakar. şaka gibidir.
-anne sen nerden biliyorsun onu?
+bilmiyorum ki... komşunun çocuğu var adı tugay hep top oynuyor karşıda.
