annelerin afrikalıları her daim yemek beğenilmediğinde hatırlaması olayıdır.
söz konusu ülkeleri haritadan yerini bile gösteremeyecek annelerin, afrikada zor şartlarda yaşayan aç insanların durumlarını, özellikle kötü yemekler yapıp da kimse yemeyince kendini suçlamak yerine acitasyon yaparak, sömürdüğünün göstergesidir.
ne zaman evde yapılmış olan bir yemek ya da nimet beğenilmemiş olsa derhal afrikadaki açlardan bunu bulamayan insanlardan bahsederler. tamam güzel de neden afrikadaki açlara yoksullara yardım etmiyoruz da her akşam onların dramından bahsediyoruz.
nedir yani bu durum? afrikalılarım var oluş amacı elimizdekilerle yetinememizi öğrenmemiz için mi?
yani şu kereviz iğrenç olmuş ise bamya yemeği sümük gibiyse pirinç pilavının dibi tutmuşsa pilavdan çok sütlaca benziyorsa
herşeye rağmen o açıktan ölmek üzere olan afrikalı küçük çocukları aklıma getirip bu besinleri tüketmelimiyim?
tüketmezsem afrikadaki açlara saygısızlık mı etmiş oluyorum yoksa mideme ve sağlığıma saygı mı duymuş oluyorum?
sözün özü, kendini beğenmişlik aç gözlülük kötü bir şeydir. fakat seçici olmak her yemeği yememek de iyi birşeydir. bu sizin zevk sahibi olduğunuzu gösterir. benim kılçıklı fasulyeyi tüketmemden afrikaların sağlayacağı bir yarar olmadığına göre kendini beğenmiş aç gözlü ukala olacağım ya da bir gün farkir olup bu besinlere muhtaç kalacağım endişesiyle yaşamak saçmadir bana göre.
evet aç kalırsanız kuru ekmek bile yersiniz. yeterince aç kalırsanız çöpten bile yemek toplarsınız. ama böyle bir durumda değilken de sürekli böyle bir kaygıyla yaşamak anlamsızdır
