Kardeşim balkon demirlerinin alt kısmına ayağını basarak durduğu zaman annem kardeşime kızar: Bak oradan düşersin seni gebertirim. altıncı kattaki bir evin balkonunda gerçekleşiyor durum. *
Bana yine saydırdığı bir gün sitemkar bir halde 'annnneeeeee' dememin üstüne annemin cevabı : - Anneye anne denilmez!?!
yaratılıştan olsa gerek, bir terslik var. doğarken ya beynimin bir kısmını içerde unuttum yada annem beni o kadar özümsedi ki bazı şeyleri benden evvel hissediyor.
-züleyha üşüdün sen. (sırtımdan ter akıyor anne ne üşümesi)
-züleyha acıktın sen. (neredeyse kusacağım ne açı ya)
-züleyha susadın sen yandı kızım içerlerin. (susuz filan değilim)
-züleyha kalk kızım tuvalete git, çişin var senin. (yoo, daha yeni gittim)
-züleyha nasıl uykun var kızım senin öyle, kalk yat. (halbuki cin gibiyim, fel fecir okuyorum)
anne, ya ben gerizekalıyım yada sen de var beni anormallik. bunları neye dayanarak söylüyorsun bazen anlamakta güçlük çekiyorum ben. mantık hatası hangimizde onu da merak ediyorum tabii.
eve gelinir. kapı usulca açılır ve içeri girilir. tam odaya girilirken arkadan annenizin sesi duyulur: "oğlum sen mi geldin?". o an yok teyze ben postacıyım diyesim geldi.*
Daha bu sabah yaptığı mantık hatasıdır. yok artik ricardo quaresma şahsı yazın sıcağı sebebiyle gece geç saatlere kadar tv izlemesi dolayısiyle oturma odasında yatmaktadır. Uyandığında annesi yanıbaşından odanın ortasını işaret ederek;
- Haydi kalk kahvaltı hazır demiştir. Ve içten içe gülümsemiştir.
--spoiler--
"yemek hazır! sofraya!!!" dedikten sonra, sofranın hala hazır olmuş olmaması.
--spoiler--
