Platonik sevdiğimdi.
Anneler gününde annesi olmayı bırak bi babası bile yoktu 2 yaşından beri yetimhanede büyümüştü kim bilir annesi babası olanları gördüğünde neler hissediyodu.
2. Ayda 3 sene bitecek artık üzülmüyorum anne biliyorum bizi teselli ediyorsun oğlum ben burda mutluyum neşem yerinde diyorsun eee sen öyleyken bize ağlamak yakışmaz.
Sağlığında ananızın kıymetini bilin yokluğunda çok pişman olursunuz.
asla yanında "anne" konusunu açmayacağım insandır. hem anneler günü ile ilgili sadece iş olsun diye sosyal ağlarda yazılar yazmakta saçmadır. çevresindeki birilerinin belki yoksun olduğu o mübarek varlığı düşünerek hareket etmelidir. ince olunmalıdır.
Daha 1 yaşına basmadan annesini kaybetmişse 8-9 yaşına kadar bir şey anlamaz. 14 yaşına kadar halasına teyzesine falan hediye alır. Ergenliğe girdiğinde bir şeyleri çakmaya başlar. Babası bilinçli olarak tv açmaz bu dönemlerde, anneler günü reklamlarını görmesin diye. Ergenlik biraz sorunlu geçer, hatta bazen ağlar. Lise yıllarından sonra artık umursamamaya başlar. Reklam da görse bir bok hissetmez. Hatta arkadaşları annelerine sarılıp hediye verse bile, canım annem dese de herhangi bir üzüntü, burukluk etkilemez çünkü nerden baksan 25 yıldır zaten alışmıştır, durumu kabullenmiştir. Sonra evlenir, çocuğu olur anneler günü daha güzel geçer, kızıyla birlikte eşine hediye alır vs.
Yani ergenlik (takriben 4 yıl falan yani) geçtikten sonra durumu kanıksadığı için öyle her anneler gününde sanıldığı gibi yas tutmaz.
Bu bir genelleme değildir, benim için geçerlidir, benim tepkim böyleydi.
