Anneler gününe 1 hafta kala başlayan tv reklamlarıdır.
Oldum olası bu reklamlardan nefret ettim. Bir de insanı çıldırtırcasına 1 hafta önceden başlıyorlar. Her 2-3 reklamda bir anneler günü ile ilgili reklam giriyorlar.
Para kazanma hırsı öylesine çok ki, binlerce insanın duygularıyla oynanmasına izin veriyor. Binlerce kez şükür olsun annem hayatta, yanımda. Ama ya annesi hayatta olmayanlar? Annesini hiç görmemiş olanlar? Belki hasret kalanlar? Ya da çocuklarını kaybeden anneler? Çocuk sahibi olamayan kadınlar?
Yapılan bu düşüncesizce işlerden nefret ediyorum. O reklamlarla iyi bir şey yaptığınızı sanıyorsunuz. Anneleri düşündüğünüzü zannediyorsunuz. Oysa her annesiz çocuğun, her çocuksuz annenin kalbine her defasında bir bıçak saplıyorsunuz.
1 yıl önce açılmış başlık. Çok da doğru şeyler yazılmış.
insanoğlu, bencil, gözü kapalı bir varlık. Çok şükür annem sağ. Çok yakınım annesini kaybetti. Yaşadığını, yaşamaya çalıştığını gözümle gördüm. Bir şey oluyor, 'annem de böyle der hep biliyor musun' diye çıkıveriyor ağzından. Daha geçmiş zamanlı kuramıyor cümleyi.
insanlar evde. Hiç izlemeyen bile tv açıyor ses olsun diye.
Reklamlar da basit anneler gününüz kutlu olsun değil. Sarılmalar, şiirler...
Sokayım satacağınız ürüne diyor insan. insanların içi yanıyor. Hakkakten bu kadarına da gerek yok be.
