evladına bir 'hiç'miş gibi davranan annenin maruz kaldığı durum. sorsan aksini iddia eder ama fiilleriyle bağıra bağıra sizi "kendi hayatının 'nesnesi' olarak gördüğünü" haykırır. zor. çok zor.
fevriliği, insanın kararlarına saygı duymaması, kendisini sizinle aynı yaşta zannetmesi, hayatınızın kotrolünü eine almaya çalışması ve hadsizlikleri, yapmaya niyet ettiğiniz herşeyden önce ondan onay alıcagınıza kendisini inandırması... evet bu sebeplerle nefret ediyorum annemden. yarın bu duygu değişir bilinmez. ama nefret ediyorum sözlük.
annesinden çoğu ergen nefret eder, ettiğini sanar. bilmiyo ki anası olmasa o evin hali ne olur. allahtan bi süre sonra düzeliyo bu durum. onun haricinde bazı ekstrem durumlar olabiliyo. ekstrem diyorum çünkü anne dediğimiz karakter genelde yavrusu tarafından sevilir. hangi canlı olursa olsun bu böyledir. tabii bazı extreme durumlar dışında.
allah kimsenin başına vermesin bu -extreme- durumu. bir annenin sıcaklığı, desteği olmadan hayat zor. her yaşta.
13-18 yaş arası sendromu. anan iyiliğini isterken sen sanki bi bokmuşsun gibi annenmden nefret ediyorum nidalarıyla ağlamak, günlük tutmak, metal müzik dinlemek ve ya abur cubur yemek gibi şeylerle vaktini doldurursun.. yaş 20yi geçince bi zaman o nefret ettiğin anana mum olursun.
cami avlusunda donmak üzereyken bulunmuş her zavallının büyüyünce hissetmesi gayet doğal olan şey. cami avlusuna bırakılan bebeklere alıştık da, anneden nefret edilmesi niye bu kadar acaip görülüyo bu memlekette anlamış değilim.
mantıken imkansız olan durumdur. fakat an gelir ki iş nefret boyutunuda geçer fakat maksimum süresi 1 saattir.
örnek durumlar;
*Maç izlerken ısrarla kanalı değiştirip dizi izlemsi.
*gerksiz temizlik hastalığı.
*misafir depresyonu.
*kendi kafasına göre çocuğu adına karar alıp uygulaması.
*ve bir türlü helal olmayan anne sütü tehtidleri.
sonrasında aniden, kendinizi ayıplama duygusu kaplayı-verir içinizi. hele bir de bunu annenize söylemiş iseniz; kendinizden utanma duygusuna dönüşür ki, hissedile-bilenlerin en acısıdır. kurtulmanın en bilinen yolu ise boynuna sarılıp bir öpücük kondurmaktır, gül yanaklarına.
babayı çok sevmektende kaynaklanabilir. babanın sevgisi yeterlidir. aile geçimsiz bir aileyse, baba çocuk bir araya gelerek, anneden soğuma, nefret etme duygusu ortaya çıkabilir.*
Ya çok özel durumları gerektiren ya da tipik ergenlik sendromuyla gelen anlık duygudur.Yapılan psikolojik bir araştırma sonuçları bunu daha iyi ortaya koyar:
0-12 yaş : ' annem ve babam dünyanın en iyi insanları '
12-15 yaş: ' annem ve babam o kadar da iyi insanlar değiller '
15-20 yaş : ' annnem ve babam dünyanın en aptal ve en kötü insanları '
20-40 yaş : ' annem ve babam o kadar da kötü ve aptal değiller'
40-60 yaş : ' dünyanın en iyi insanları olan canım annem ve sevgili babam keşke şu an yaşıyor olsalar'
