doğum günümdü. o gün eve gitmemiştim, dışarıda kalacaktım.
bütün gün annem aramadı doğum günümü kutlamak için. gece olunca dayanamayıp ben aradım artık. "insan bir arar da çocuğunun doğum gününü kutlar" diye çemkirdim.
annem her zamanki gibi yine lafını soktu bana; benim çocuğum doğum gününde niye dışarıda. sokakta mı doğurdum ben onu.
2 sene geç kazanmış olmasaydın şimdiye atanır,evlenirdin. Arkadaşların bu sene mezun olup evlenecek sen evde kalacaksın. Yok kalmam deyince de ne o evlenmeye mi meraklısın diye çıkışması yok mu .. Ah anne ah, çok seviyorum seni .
Abim çocukluğunda çok pis bir çocuktu bu nedenle annem ona "oğlum banyo yapta senden insan kokusu gelsin" demişti. Hatırladıkça güleriz. (bkz: bu da böyle bi anım)
Yeni eve taşındıktan sonra, evde fazla olan ne kadar eşya varsa benim odaya atıldı. Oda biraz toparlansın diye yeni bir dolap yaptırdım ve geldi. Yerleştirdikten sonra annemle babam, odaya bakmaya geldiler.
Babamın yorumu; sonunda kızın odası toparlandı. Oda Gecekondu gibiydi yaa. Darmadağın.
Annemin cevabı; kızın da gecekondu gibi. Geceden geceye yatmak için konuyor eve.
Anne çorabım nerede?
-Bıraktığın yerdedir.
Anne elbiselerim nerede?
--Bıraktığın yerdedir.
Anne saatim nerede bari bunu söyle?
---Bıraktığın yerdedir.
Nerde o eski anneler?
----Bıraktığın yerdedir. (bkz: terlik atmak bir sanattır)
