6 yaşındayken Evden kaçıp baya uzaktaki bir parka gitmiştik arkadaşlarla. Akşam ezanından biraz sonra eve gelmemle dayak yemem bir oldu tabi… konuşma fırsatım bile olmamıştı hxjd.
ortadan kaybolmaktır. canım anam çocukluğum boyunca 1 defa sağlam dövdü ama üstünden 33-34 seneye yakın zaman geçtiği halde hala o dayağın tadı damağımda kaldı..
ilkokula gidiyoruz o zaman adaşım var bir tane uğur. sağlam kankayız sürekli icraat peşindeyiz daha o yaşlarda. bir gün mahalle kavgası çıktı kürt çocuklar vardı bizden 2-3 yaş büyük ve daha kalabalıklar. bunlar mahalleyi haraca bağlamışlar akıllarınca biz de 5-6 arkadaşı daha organize ettik bunları kıstırıp çok sağlam dövdük. tabi çarşı karıştı bunlar abilerini amca çocuklarını dayı çocuklarını vs toplayıp aşiretçe gelecekler belli. annemde dedi ki okuldan gelince kapının önünden kaybolma bir şey olursa eve kaçarsın direkt sakın uzaklaşma. ben de tamam dedim ama daha çocuksun olayın ciddiyetini kavrayamıyorsun adaş ile beraber atari salonuna gittik meydandaki. anamda beni aramış aramış yokum ortada aklı çıkmış korkudan bunu yakaladılar döve döve öldürdüler diye. bizim jetonlar bitince adaşın evi de salona çok yakındı onun evine gittik evde top oynuyoruz. aradan 1 saat falan geçti bir baktım annem gelmiş cama vuruyor. sora sora çocuğun evini bulmuş beni de yakaladı tabi orada. tuttu ensemden eve götürdü yolda bir şey söylemedi ama eve girince efsane bir dayak atmıştı. 1.50 boyundaki kadın beni nasıl kaldırıp kaldırıp yere vurmuştu hala aklım almıyor lan..
nur içinde yatsın anam rahmetliye çekmişim, ciddi titiz sinirli agresif, ya elbise askısıydı yada terlik tam hatırlamıyorum. ama dayağı yedik tabi.. niye, kardeşlerimle oynarken hır çıkarmışımdır kesin, başka nolcak..
Annemden dayak yediğimi hiç hatırlamıyorum ilginç. Hep uslu bir çocuktum zaten. Büyüklerle uğraşmaktan bana sıra gelmezdi , zaten bende kendi halindeydim.
Eski solventli uhularla elimi birbirine yapıştırmaya çalıştığım için anneciğim biraz saçlarımı çekiştirmiş olabilir. Hanımefendi haklı, benim balici olmamdan korkmuş haliyle, uhuyla o şekilde oynadığımı anlayamamış.
Dayak yemiş miydim hatırlamıyorum çünkü bahçeye kaçmıştım. Bahçede annem arkamda ben önde halam ortada "yapma etme" diye anneme yalvarıyor. Onu hatırlıyorum. Nedeni ise epeydir birikim yaptığımız banka kumbarasını patlatmıştık ablamla. Torbalarca abur cubur almıştık. Paranın geri kalanını geri koymuştuk ama küçüktük işte annemin anlayacağını dusunememişiz.
(bkz: swh)
7-8 yaşlarında, ebleh ebleh tv de, çizgi film izlerken, küçük kardeşin, eline aldığı sıvıyağı, sinsi sinsi, tüm odaya boca etmesi sonucu yediğim dayaktır.
Suçum: Ebleh ebleh tv izlemek, kardeşe sahip çıkmamak...
Not: Annem beni dövdü...Sonra da ben kardeşimi dövdüm..ikisinin de bundan haberi yok!!!
mahalledeki alper abiden öğrendiğim ilk küfrü denemenin heyecanını yaşadığım an, annem dövmekten beter etmiş ve ağzıma biber sürmüştü.
halbuki beno "ağzına biber sürerim bak" tehdidini hep blöf sanmıştım kadın ciddiymiş meğerse.
Henüz altı yaşında, televizyona kilitlenmiş, çizgi film izlerken, iki yaşındaki kardeşin zeytinyağı şişesini halıya boca etmesini görmediğim, kardeşime sahip çıkmadığım iddia edilerek, yediğim dayaktır. O zaman haksızlık olduğunu düşunüp, çok ağlamıştım. Şimdi ağlamıyorum ama hala haksızlık olduğunu düşünüyorum.
'- biz anadan, biz babadan böyle gördük.' fazla söze gerek yok. zamanında ailesinden ne gördüyse, nasıl terbiye edilmeye çalışıldıysa bize de aynısını uyguladı. canım annem, az dayağını yemedim. ellerinden öperim.
yeni yapılmış ıslak keki misafirler gelmeden parmaklaman olabilir mesela.
ardından üstünde enteresan bir fiyonk olan kahverengi terliği yiyebilirsin popona.
