ailenin en büyüklerinden olduklarından ve tecrübelerinin her geçen yıl dışarı çıkmak için kendilerine en körpe kurban olan torunlarını seçtiklerinden sık sık gerçekleşen durumdur.
bu durum olur olmadık her yerde nüksedip gülümsetebilir. zira ona başınızdan geçen bir olayı anlattığınızda:'bizim komşunun bir çocuğu vardı aynı böyle...'ile başlaya hikayelerle ya da sizi bir durum içerisinde gördüğünde 'misal aylak aylak yatarken' patlattıkları atasözleriyle -*- ister istemez beyninize kazınan kimliklerdir. iyi de edelerler. çoğu zaman yaşayarak öğreneceğiniz durumları size önceden söyleyerek- dumura uğratarak da olsa- sizi bunlara hazırlarlar ve görürüsünüz ki haklıdırlar; karşılaşırsınız çünkü ve aynı onun verdiği tepkiyi verirsiniz kimi zaman onlar gibi olmayacağınızı söyleseniz de. ya bilinçaltınıza yerleşmiştir bu tepkiler ya genlerinizdendir ya da gerçekten verilecek tek tepkidir.
ders esnasında ya da çok ciddi bir ortamda onun deyimleri, tepkileri aklınıza geldiğinde yarılmanıza neden olabilir. bazen istemeden ağzınızdan kaçar bu cümleler. etrafınızdakiler kadar siz de dumur olursunuz ve 'anaannem olsa böyle derdi' cümlesinin ardına saklanmaya çalışırsınız da aslında içten içe inanmaya başlamışsınızdır o sözlere...
sonuçta anaanneler candır.
çalışan anneye sahip olmak, ve çocukluğunuzun büyük bir bölümünü anneanne yanında geçirmiş olmanın getirdiğidir. bu çocuk ki, anneannesine bir müddet "anne" şeklinde bile hitap eder biraz daha aklı erene kadar. ki, anneanne de anneden bile daha yakındır bu çocuk için. anne yemekleri değil, anneanne yemekleri, anne kokusu değil, anneanne kokusu, çocukluğa dair hatırlanan anne içerikli anılardan çok anneanne içerikli anılar hafızasındadır. biraz da şımarık büyür.
