"aman oğlum/kızım üniversitede karşına ipsiz sapsız bir yığın insan çıkar. sen onlara uyma emi" gibi doğru ama o an insanın aklından uçup gitmesi muhtemel nasihatlardır. he yaşadıktan sonra insan der "keşke dinleseydim" diye ama. iş işten geçmiştir artık.
aga ben orta yaşa kadar tam anlamıyla, ben insan sevmiyim modundaydım. kimse umurumda olmaz, kimseyle ilgilenmez mutlu mesut yaşardım. buna anam, babam aklınıza kim gelirse dahildi.
bir kişi hariç, ananem.
kendimi bildiğim 3-4 yaşlarından itibaren o bir numaraydı.
anane lafını duyunca başlığın aslını kaçırmışız.
hiç bir nasihatı yoktu. sadece severdi.
