diyalog okuldaki bir hocamız ve oğlu emre arasında geçer;
emre: "bu gece erken yatacağım anne. yarın çok yoğun bir program beni bekliyor"
anne: "hayatın çok yoğun ve yorgun geçiyor.yerinde olmak istemezdim".
emre: "evet anne.yüzme, yemek, maç, seramik sergimiz ve sonunda partimiz olacak; enerji toplamalıyım"
anne:"yemeğini bitirirsen gerekli enerjiyi toplamış olursun"
emre:"sadece yemek yemekle enerji depolayacağımı artık düşünmesen diyorum anne"
anne: "artık susuyorum!"
çocuğun eli alçıdadır, evin içinde "yarın okula gitmesem..." diyerek gezmektedir. anne ise gitmesini istemektedir. aradan bir kaç saat geçer:
çocuk: anne şu alçıma imza atsana...
anne: hiiiii o alçının pisliği ne öyle, yarın okula nasıl gideceksin o şekilde!!!
+ne maçı izliyosun sen şimdi oğlum.
-şampiyonlar ligi finali bu anne, senede bir kez oluyo bak, sus nolur, söylenip durma.
+eee hangi takım bizim tükler?
-anne bizim takımlar değil bunlar, yabancı.
+haa bi o mu kaldı izlemediğin, türkler bitti zaten. azcık ders çalışsana.
-uffff anne yemin ediyorum bütün kadınlar aynısınız.
+nasılmışız.
-ırkçı...
Çocuk: Anne, anne, anne, anne... (anne bakana kadar devam eder)
Anne: Ne var lan ne var Hüseyin diyeceksin bana artık, Ben anne değilim Hüseyinim!
Çocuk: anne! Anne! Anne!...
(Anne bakmaz)
Çocuk:Hüseyin?
(Anne çocuğa döner)
Çocuk: Anneğğ!
(Bu muhabbeti arkada duyan baba ve anneanne yarılır.)
- parka gidelim parka!!
+ hayır annecim hava soğuk üşürsün.
- banane banane üşümem gidelim parka!!
+ ama gel bak çıkalım balkona bakalım. uuuu çok soğukmuş bak. üşürüz.
- ya parka ama parkaaaa!!
+ (tepe tası atma noktası) Hağyııırr dediiiiiimmmmm!!!!!!
- ** + çikolata yiyelim mi?
- evet evet*
