yerini dünyadaki en güzel yemeklerin bile tutamayacağı yemeklerdir. bizim için pişirdiklerinden olsa gerek içine sevgi denen baharatıda katar anneler ve o baharatın tadı dünya üzerindeki hiçbirşeyde yok.
yurtta geçen günlerin en büyük hayalidir. lisede annemin çok güzel yaptığı yemeklerin yurtta çıkmasından nefret ederdim, sanki o güzelim yemeklere hakaret ediliyormuş gibi gelirdi.*
varlığında kimi zaman kıymeti bilinemeyen ama gurbete düşüldüğünde en burun kıvrılan yemeklerinin bile aslında birer ziyafet olduğunu anladığınız yemeklerdir.
aynı yemeği kim yaparsa yapsın, o tat yoktur. anne yemeği bambaşkadır. onun özel bi tadı vardır. sanki bir tek anneniz biliyordur o tadı tutturmayı da, başkalarınınki bulamıyordur onu. ben favorim '' anne pilavı '' kimse yapamıyor işte onun gibi. kimisininki kuru, kimisininki tuzsuz, kimisininki farklı. bi tek anneminki güzel. hele bir de yanında bezelye varsa, koşa koşa gelirim evee. ohhh ellerine sağlık annem!
en sevilmeyen yemekleri bile baskasinin en leziz yemeklerini sollar. ne yaparsan yap asla onun lezzetini tutturamazsin. sen her seyi olcup tartar, ozene bezene yaparsin anneyse goz karari deyip deyip yapar ama onunki super seninki idare eder olur. anneligin kattigi bir sey sanirim.
