Ben babamı gömdüm -mezara indim -amcamla indik - yatırdık babamı güzelce -sonra çıktık -kürekler geldi ...Bi on dakka içinde o koca adamın üstünde bir ton toprak yığılıydı ...
O zaman dedim ki -demek ki hayat böyle bişeymiş ...
Aklıma şu meşhur kuran ayeti geldi o anda ...
"Siz çalışır çabalarsınız -ama mirasçısı biz oluruz !!"
Şaka gibi gelir inanamazsınız.
Onca kalabalık, gözyaşı, ağıtlar, dualar, ebleh eder sizi, bir tiyatro sahnesi gibi izlersiniz...
Acıyla cebelleşerek...
Babamı toprağa verirlerken, kafamı çevirdim, izlemedim, izleyemedim.
O kadarını kaldıramadım.
O şahane adamı toprağa değil, yüreğime gömdüm ben.
Nereye gidersem gideyim, benimle olsun diye, yüreğim onu her daim ısıtsın diye...
