yaş aldıkça hayatınızdaki anlamı ve önemi azalan kimselerin rekabeti..
sevilirler. iyisiyle kötüsüyle bizi büyüten onlardır ama çok da fazla bir şey beklememek lazımdır bir yerden sonra... kapasitelerini, hayata bakışlarını çözmeniz lazımdır. dinamik olması gereken sizsinizdir. onlar fazla değişemezler artık...
beni anlasınlar, beni düşünsünler, beni sevsinler gibi şeyler beklemenin alemi yoktur..
bir arada da yaşasanız ayrı da olsanız sevginizi ve saygınızı kaybetmemeli onları oldukları gibi kabul etmelisiniz. geçmişte varsa hataları yüzlerine vurmamanız gerekir. oldukları gibi kabul edip geçmişin acısını çıkarmamanız gerekir... onların yanlışlarından, eksiklerinden ders çıkarıp nasıl olmanız ve olmamanız gerektiğini öğrenmelisinizdir.
edit: fazla tartışmaya girmeniz de gereksizdir. yormayın kendinizi.
Ilk on yıl anne cok sevilir, sonraki 10 yıl baba , ve sonra yine annenin babadan daha kıymetli olduğu anlaşılır. Istisnalar olmakla birlikte annelerin yerini kimse dolduramaz.
Açık ara annedir. Doğada da işler böyle yürür. Baba döllenmeyi gerçekleştirir, gerisine karışmaz. Anne bakar büyütür doğaya bırakır. insanda da aynı şey geçerli. ikisinin de yokluğunu göstermesin ama annemi hiçbir şeye değişmem.
