küçük kız babasıyla evde yalnız kalır. annesinin işi olduğundan çocuğa babası bakmak zorundadır. babası çekyata uzanmış maç izlerken küçük kız oyuncak çaydanlık setiyle oyunlar oynar. sanki çay yapmış gibi bardağı doldurup babasına verir, babası da '' hımm çok güzel olmuş '' deyip içer. küçük kız çok mutludur. koşa koşa bardağı doldurup babasına uzatır babası da '' offf bak bu öbüründen bile daha leziz '' deyip içer. zaman ilerledikten sonra anne eve gelir ve kızının koşa koşa bardak taşıdığını görür ve kocasına ' ne yapıyorsunuz siz '' diye bağırır. baba cevap verir '' kızım çay yapıyor bende içiyorum, ne var ki bunda ' der. kadın hemen çantasını falan çekyata atarak bardakları toplar, kızının elini yüzünü yıkar, çünkü o annedir ve kızının sadece tuvallet çeşmesinden su doldurabileciği iyi bilir.
özetle babalar da çocuğunu sever ama anne kadar çocuğunu tanıyamazlar. anne hep bir adım öndedir.
yaş aldıkça hayatınızdaki anlamı ve önemi azalan kimselerin rekabeti..
sevilirler. iyisiyle kötüsüyle bizi büyüten onlardır ama çok da fazla bir şey beklememek lazımdır bir yerden sonra... kapasitelerini, hayata bakışlarını çözmeniz lazımdır. dinamik olması gereken sizsinizdir. onlar fazla değişemezler artık...
beni anlasınlar, beni düşünsünler, beni sevsinler gibi şeyler beklemenin alemi yoktur..
bir arada da yaşasanız ayrı da olsanız sevginizi ve saygınızı kaybetmemeli onları oldukları gibi kabul etmelisiniz. geçmişte varsa hataları yüzlerine vurmamanız gerekir. oldukları gibi kabul edip geçmişin acısını çıkarmamanız gerekir... onların yanlışlarından, eksiklerinden ders çıkarıp nasıl olmanız ve olmamanız gerektiğini öğrenmelisinizdir.
edit: fazla tartışmaya girmeniz de gereksizdir. yormayın kendinizi.
Ilk on yıl anne cok sevilir, sonraki 10 yıl baba , ve sonra yine annenin babadan daha kıymetli olduğu anlaşılır. Istisnalar olmakla birlikte annelerin yerini kimse dolduramaz.
