bir mubalaga sanatıdır temizlik annenin üstünde. ne gerek vardır canım her gün her gün evi temizlemeye. haftada bir toz alınabilir, balkonu iki günde bir yıkamak anlamsızdır, bulaşıklar bir iki gün biriktirilse ne olur, valla anne sen gitsen eve fare düşene kadar evi temizlememdir.
yaa öyle degilmiş...
geç dank etti ama, temizlik bir sanatmış anne ile birlikte. anneye kızılır: ''anne koydugum şeyi yerinde bulayabileyim bir kere de, kaldırma artık benim eşyalarımı!'' bilgisayar masasının önüne bisküvi koydum (akşam yemegi), agzı açık kalmış. ertesi gün eve geldigimde çok şükür ki bisküvi koydugum yerde, annenin bir süreligine evden gitmesi ne de güzelmiş diye düşünürken, bisküvilerin üstünde ve bilgisayar masasının her yerinde pıtır pıtır bir şeyler gördüm. karınca düşmüş. iki haftadır hala kıçımdan topluyorum karıncaları.
babam anneme kızardı, ''ne olacak toplama sen benim fıstık kabuklarımı toplarım ben.'' balkona bir giriyorum, evde maymun beslesek o kadar fıstık kabugu olmaz.
yok pirim yok. bundan sonra ''ne gerek var bu kadar temizlige'' demek yok. işin kötüsü, gamsız ve pis olmak istiyorum, olmuyor, öylesine enjekte olmuş bünyeye temizlik zorunlulugu güdüsü.
