kimi fırındaki kektir, kimi sokaktan eve dönerken ortalığı cennete çeviren kızartma kokusu.
benimkiyse sabun kokusu. böyle net ve temiz.
küçükken annem banyodan sonra saçımı kurulardı. düşmemek için ona tutunur, bunu bahane edip sarılırdım. ben miydim öyle sabun kokan, o muydu hala bilmiyorum.
kimbilir şimdi de biyerlerde bir üniversiteli bir genç apartmandan yayılan börek kokusuyla evini özledi ya da asker ocağında annesinin yıkayıp ütülediği kıyafetleri kokladı...
belki de ''koku'' sığınmaya, güvenmeye yüklediğimiz anlam. o yüzden birazda '' anne'' demek.
