Ben öyle anne ve babaların çocuklarını seviyorum. Mümkünse etrafımda tutmaya özen gösteririm. Bir iş yapacaksam bunlarla yaparım. Savaşa girecek olsam bunları alırım yanıma.
Keşke her çocuk sevgi ve ilgi görse. Her çocuğun tüm işleri başkaları tarafından yapılsa. Ne bileyim tüm çocuklar eve girer girmez sıcacık bir çorba içebilse. Biri üstünü örtse. Eğer bir çocuk sevgi görüyorsa ve bir başkası görmüyorsa, savaş kaçınılmazdır.
Bana göre empati ve sempatiden en uzak insanlar ailesi tarafından yeterli ilgi ve sevgi görmüş olanlar. Buradan biri annemi sevmiyorum yazsın, küfür ederler, nefret ederler ve toplumdan hemen uzaklaştırırlar. Şunu sormaktan aciz hepsi. Acaba bu çocuğun annesi bu çocuğu sevmemiş olabilir mi? Herkesin annesi benim annem gibi olmayabilir mi? Toplumda bu kadar sevgisiz, acı çeken ve yeterli ilgi görmemiş çocukların olma sebeplerinden bir küçük pay bunlara verebiliriz. Her anne iyi zannettikleri için o çocukları görmek yerine hep anneleri savunma halindeler. Anneler kutsaldır tamam mığğğ????!!!111
Ama şerefsiz ebeveyn çocuğu öyle değil. Bunlara güven olmaz. Her şeyi yapabilecek karaktere sahiplerdir. Korkulacak bir şey yok. Zaten güvenilmez olduğunu biliyorsun. insan güvendiği insan tarafından hayal kırıklığına uğratılır.
Bunlar diğerlerinden daha iyi empati ve sempati yapar. Aç kaldıysa aç olanı anlar. Üşüdüyse üşüyen insanı tanır. Sevgi görmeyen bir çocuk görünce o çocuğun hep gönlünü almaya çalışırlar. Bir yerden çocuk çığlığı geliyorsa o çocuğa çığlık attıran kişiye mutlak zarar verir bunlar. Hep kendi çocukluğunu beslemeye, sıcak tutmaya ve sevmeye çalışırlar aslında. Onun haricinde acımasız oluyorlar. Eğilmezler. Bükülmezler. Her işlerini kendileri yaparlar. Hainlerdir Ama bir iyilik yaparsan onu unutmazlar. Egoları kontrolsüzce saldırı halinde değildir. Kapıları yine açıktır. Hep suçlandıkları için suçlamazlar pek. Sessizce giderler. Sessizce severler. Sadece sessiz nefret etmezler belki. Mızmızlanmazlar. Bunlara kolay kolay bir şey olmaz, sağlam dururlar. Çocukluktan beri her tür pislikle mücadele etmiş bir insan ile uğraşamazsın. ders veremezsin.
Ooo aslan oğlum, koççuum, pipisini yesinler denilen o çocuklar ve benim prenses yavrum, çok sevdiğim, her işini yaptığımının denilen çocuklar ne ayrılığı hazmedebiliyorlar ne de sevilmemeyi.
Haliyle anne ve babası şerefsiz olan çocuklar kalp ben. Seviyorum onları.
