genel olarak konuşursak anneler babalara göre daha şevkatli olurlar ispatlanmıştır. istisnalar var tabii ki.
mesela üniversiteyi bitirip eve döndüğümde annemin bana yaklaşımı ile babamın yaklaşımı tamamen farklı oldu aynı şekilde askerden dönen bir evlat içinde farklı olur.
anne daha canayakındır. baba da sever evladını ancak neredeyse hiç belli etmez. bazen babamdan nefret ettiğim zamanlar olur ancak o zaman derim ki şu an olmadığını düşün onsuz ne yapabilirsin. allah kimsenin başından anasını babasını eksik etmesin.
Her hapşırdığımda; güzel yaşa yavrum diyen babam, üstüne bir şey getireyim diyen annem.
Her öksürsüğümde; çocuğa karabiberle pekmez getir diyen babam, az iç o zıkkımı diyen annem.
Moralsiz olduğumda; niye soldun sevda çiçeğim diyen babam, yine döktün munzurlarını git elini yüzünü yıka diyen annem.
Çok neşeli olduğumda, kahkahalar attığımda; neye gülüyorsun ben de bakacam diye odaya koşan babam ve gevrek gevrek gülme bokunda boncuk mu buldun diyen annem.
Annemle tartıştığımda, sen benim kızımsın o elin kızı. Tabii ki sen haklısın diyen babam; babamla tartıştığımda, ne korkacaksın be ondan, o kim söyle lafını hiç esirgeme savun kendini diyen annem.
Dışarda yemek yeyip eve geldiğimde; olsun iki lokma ye gözüm görsün diyen Annem, oh valla yiyorsun yiyorsun hiç babamı da bi yemeğe çıkarayım demiyorsun, götürrrr diyen babam.
Alışveriş torbaları ile eve geldiğimde, ay çok güzelmiş keşke öteki rengini de alsaydın diyen annem; kızım Kartımı isteseydin ya niye kendine Yük ettin diyen babam.
Hassas terazi ile bile ölçülemez farkdır. Aynı bu sebepten en çok hangisini severim bi türlü bilemem ben.
anne merhamet, baba otorite timsalidir. bozulmamış aile yapısında bu iki karışımın ayarı iyi tutturulduğu takdirde sorunsuz bireyler yetişebilir. haricindeki parçalanmış ailelerde bu eksik taraflar konusunda problemler maalesef ki yaşanabilmesi yüksektir. umarım allah herkese mükemmel bir aile hayatı yaşatır.
