verilmiş en zor ,en güzel ve en özel olan vazgeçilmemesi gereken duygudur.
kişi ilk başta korkar. acaba başarabilecek miyim ona iyi bir gelecek verebilcek miyim ona iyi bakabilir miyim gibi bir ton soru yüklenir kafasında. belki biran yapamayacağını düşünür vazgeçmeye kalkar. gençse hele bunu yaşayan kişi bu gibi duygu karmaşası yaşaması çok daha yüksektir.
çok istediği hep hayalini kurduğu bir duygudur bundan emindir kişi. sadece korkusu en başta ağır basmaya çalışır. sonra bir rüya görür. bir kız çocuğu kucağında ona ışıl ışıl gülümseyerek bakıyordur. minicik elleri sizin ellerinizde kaybolmuştur. öyle güzel gülümsüyordur ki o ana kadar yaşadığınız herşeyi unuturur size. yeniden doğduğunuzu hissedersiniz o an ve iyi ki ile başlayan cümleler. o kız çocugu sizin rüyanızdan öte bir yere sahip olmuştur. o sabah gözlerinizi yeni güne açtığınızda tek istediğinizin bu olduğunu anlarsınız. ve ona söz verirsiniz. ''senden vazgeçmicem miniğim.''
öyle denildiği gibi kolay olmayandir. yok neymiş mucizeymis. yok neymiş canından can dünyaya getirmekmis.
ama kimse bana, vuku bulan gaz sıkışmalari yüzünden 2.5 aylık hamileyken karmin 5 aylık gibi görüneceginden bahsetmedi. Kimse bana daha 1 dk önce Karnım tokken 1 dk sonra açlıktan gözümün önünün kararacaginı söylemedi. Kimse bana işyerinde içtiğim 2 yudum suyu 5 dk içinde boşaltma ihtiyacım olacağını söylemedi. Kimse bana sürekli kendimi hasta hissedeceğimi söylemedi ve kimse bana her sabah kafam kadar 2 tane hap içerken mutfak masasının üzerine kusacagimi hiç demedi.
calisirken hamile kalmak ayrı bir dert. yatağımi özlüyorum resmen. yeterince uyuyamadigim için sinirden Sevgilimi tersliyorum.
ama biraz önce anne karnındaki benim bebeğimin yaşiti bebek fotoğraflarına baktık. minicik elleri var Karnımin içinde. yavaş yavaş hareket ettirmeye başlamış bile.
yatak Odamızda yatağımızin hemen yanında cibinlikli bi beşik görmek için sabırsızlaniyorum aslında.
bir kadının fani hayatında tadabileceği en güzel duygudur.
2 gündür rüyamda hamile olduğumu görüyorum. rüyası bile müthiş.
tek başına yapılsa ya şu iş...
Her kadının çocukluğundan beri kurduğu bir hayaldir ANNE olmak.. Kimine nasip olur kimine olmaz. Nasibime düşenden bahsedecek olursam; doğduğu andan itibaren uyumayan, ağlayan, gaz, diş, emzik ve türevleri olabilecek bütün problemleri tek tek en üst seviyeden yaşatan. Başlarda huzurlu bi bebek olmadığı için evimizdeki düzenin altını üstüne getiren, 14 ayın üstüne uyumaya başlayan ama bu seferde türlü türlü yaramazlık ve sendromlu hallerini yaşatan.. Şuanda 2,5 yaşında kucağımda uyuyo olan bir meleğe klavuz olmaktı Anne olmak. Öyle zor geldim ki bu günlere ancak yaşayan biri anlayabilir beni. Ama bir gün olsun sevmekten vazgeçmedim evladımı, bir kez olsun sinirime yenilip hırpalamadım dövmedim, beni delirttiği vakitlerde bile başımdan atmak için başkalarına emanet etmedim. Biliyordum çünkü zamanla geçeceğini, ve hiç unutmadım onun bana RABBiMiN EMANETi olduğunu.. Ömür boyu sevgi-sabır çizgisinde yürümeye çalıştığım bir yol benim için Anne olmak. Onun zararına olan herşeyi sildik hayatımızdan, ona örnek olduğumuzu hiç unutmadık. Çocuk büyütmek değil mesele, çocuklar malesef sokakta bir başınada büyüyebiliyor. Kendine yetebilen yalnışla doğrunun ayrımını yapabilen bir insan yetiştirmek tek gayem. Anne olduktan sonra anladım ki; anne olmak bebek taşımak ve onu dünyaya getirmek değil. Bunu milyonlarca kadın yapıyor ama "anne olmak" hepsine nasip olmuyor. Doğurmadan "anne" olan kocaman gönlü olan kadınlar var.. Anne olmak herkese nasip olmaz. Anne olan bütün kadınların ayaklarının altına cennet boşuna serilmemiş...
kadınlar için hormonal bir zorunluluktur. diğer yandan hayata dair kaçırdıkları her şeye bir bahane olarak kullandıkları güzel bir terapi metodudur. anne olmak kutsaldır ama her kadından anne olmaz. olsaydı her gün karşılaştığımız şerefsizler olmazdı.
anne olmak bir can dunyaya getirmektir. getirdigi bebek ile dunyada yasamin devam etmesini saglamaktir. evin icinde kosarak eglenicek ufak bir nur topu dunyaya getirmektir. kendinin kim oldugunu unutarak sadece bebegi icin nefes almaktir. bebegi ile birlikte buyumektir, onunla yeniden canlandigini hissetmektir. yavrusu ne kadar uzaga giderse gitsin her zaman onu bekleyen olmaktir. yavrusunu her ne olursa olsun sevmektir, kosulsuz bir sekilde. kisacasi anne olmak dunyanin en onemli gorevlerinden biridir.
birden fazla çocuk yapma düşüncesine sahip tüm kadınlar bu üzerinde yaşamakta olduğumuz gezegenimizin baş düşmanıdırlar. doğurdukları çocuklar kişi başına düşen geliri azaltırlar.
ilk çocuklarını doğuran kadınlar doğum sonrası hemen kısırlaştırılmalı ve gezegenimiz üreme dürtülerine karşı koyamayan kadınlara karşı korunmalıdır.
varoşlara bakın hep cahil kadınların doğurduğu fakir insanlarla dolu. bunlar ya hırsız ya arsız olacaklardır. onun için ikiden fazla çocuk sahibi olan anneler toplumdan dışlanmalıdırlar.
sorsan evlenmeyeceğim
sorsan çocuk işi ağır sorumluluk ben kaldıramam
ama isimleri bile hazır şimdiden.
eğer bir gün o mertebeye ulaşırsam ne yapacağım konusunda pek bir fikrim yok ama hayatımda en çok özenerek en çok taviz vererek uğraşacağım ve çaba göstereceğim şey olacaktır çocuğumun geleceği ve yetiştirilmesi.
Amerika’nın ünlü doğa parkı Yellowstone National Park’da çıkan bir yangın sonrası görevliler, hasar tespit çalışmaları için ormanda geziyorlardı. Görevlilerden biri, bir ağacın dibinde küller içinde neredeyse kömürden bir heykele dönüşmüş bir kuş gördü... Görevli, elindeki çubukla hafifçe dokundu kömürleşmiş kuşa. Dokunur dokunmaz kuşun kanatları altından üç küçük kuş yavrusunun cıvıldayarak çıktığını gördü. Anne kuş, gelen tehlikeyi fark ederek, yavrularını bir ağacın arkasına getirmiş, kendisinin yanacağını bile bile onları kanatlarının altında saklamıştı. Yangın, yayılmadan çok rahatlıkla uçup oradan uzaklaşması mümkünken yavrularının yanında kalmayı tercih etmişti. Alevler, bulunduğu yere varıp küçücük bedenini kavurmaya başladığında hiç kıpırdamadan kalmıştı. Bedeni, yanıp kavrulmuştu, ama geriye hiç ölmeyecek bir “anne” heykeli bırakmıştı.
