Çocukluğumda, annem her misafirliğe gidince beni de götürürdü. Mutlu olurdum, kurabiyeleri/pastaları görünce sevincim ikiye katlanırdı. teyze tabağı bana uzatmaya çalışınca, annem engel olurdu.
-yok teyzesi o yedi
-zaten bütün gün şekerli şeyler yiyor
-kalsın kilo alıyor sonra vs diye uzar gider.
Çocukluğum ağzına kadar dolu tatlı tabaklarına uzaktan bakmakla geçti.. benim canım annemin böyle minik huysuzlukları var işte, resmen willy wonka'nın babası gibi şeker düşmanı *
