Tamam bizde sabahın erken saatlerinde dışarı cıkıp gecenin geç saatlerine kadar it gibi gezerdik yeri gelirdi annemden dayak babamdan sopa yerdim ama ekmek arası istemeye de g*tüm yemezdi.
daha konusmayi dahi beceremeyen veletlerin kurmasi olasi cumle. eppek ne lan it, ekmek onun dogrusu deyip agzinin orta yerine, elin tersi gelecek sekilde bir tokat patlatilmali. bak bakalim bir daha eppek diyor mu itoglusu.
çocukluğun olmazsa olmazıdır. akşam saatlerine doğru sokakta köpek gibi dolaşmaktan karnımız acıkmıştır, evden gelen bir iki çocuğun elinde gördüğümüz ekmeğin yarısını koparıp içine konulmuş domates ve peynir gibi mükemmel ikiliyle amelimizin suyu akmıştır, annemize feryat etmişizdir.
not: en azından ben ettim. sokağın ortasında yırttım lan kendimi, balkondaki anneme bağırmak için.
90 lı yıllarda, balkonlarının altında, sokakta oynayan aç bir çocuğun bağırışıdır. o yıllarda çocuk olupta bu şekilde istekte bulunmayan bir çocuğa çocuk demem ben. ya burjuvadır, ya da burjuvadır.
not: ekmek diyemeyip, belki biraz şımarıklığa vurup ekmeğe eppek diyen bir insandır bu. itoğlusu değildir. *
