annelerimiz arada mesafeler de olsa bizlerle birlikte yaşar, bizim mutluluğumuzla onlar da mutlu olur. bu yüzden anne diyince aklıma gelen şey, sizi her zaman seven ve düşünen birinin varlığıdır. onlar olmasa hayata tutunma isteğimiz de söner gider.
Yabancı biri olsaydı anlaşamazdım ama aramızda yaşanan onca şeyin hatrına onu sevmek zorunda hissediyorum. Beni kendine ebediyen vicdanı bağımlılığa mahkum bırakmış birisi aslında. Yani annem annem olmasaydı onu özünde olduğu kişi için ne kadar severdim bunu deneme şansım asla olmayacak. Haa bir diğer önemli husus da belki o benim gerçek annemden bile daha çok sevdiğim insan olacaktı hayatımda ama bu ihtimalsiz bir durum peki neden böyle?
O değil de hala okuyon mu aq ahahahahahahha boşun kıııraaaaalıııınıııı yaptıııım eyvallah.
Kendini yalnız hissedersin, yorgun hissedersin, üzgün hissedersin annenle konuşursun geçer. Ağlarsın, gülersin, alışverişe çıkarsın, dedikodu yaparsın yanında hep o vardır. Annem benim her derde deva olan ilacım gibi.
kiminin yanında kimisinin de çok uzağında. Bu yüzden o'na olan sevgiyi başbaşa kalınan anlarda göstermek gerekir.
Allah yokluklarını göstermesin. Olurda görürsek de sabrını versin.
