Burada dayak eğlenceli bir şeymiş gibi, çocukluğun tatlı bir anısıymış gibi bahsetmiş herkes. Dayak hastalıklı bir şeydir, şiddet bir çocuğu terbiye etme yöntemi değildir, ilkel ve hayvanidir. Yok anne dayağı terlikle olur acıtmaz, yok baba dayağı bir kere olur öyledir böyledir. Delirdiniz mi yahu? Dayak yiye yiye ruh hastası, şiddet yanlısı bir nesil ortaya çıktı, bir de dayağı meşrulaştırdılar vallahi üzülüyorum.
anne dayağı düzenli olarak yenildiğinden dolayı bağışıklık yapar. dayak yiyeceğinizi bile bile yapacağınızı yine yaparsınız. ağır olsa da, caydırıcı değildir.
baba, dayak konusunda yüz göz olmak istemediği için ağır suçlarda girer devreye. ettiği bir söz, attığı bir tokat daha fazla yaralar.
baba dayağı kazanır, anne dayağı çok yedim arsızlaştım dövsünde gitsin derdim. baba dayağı öyle mi önce hakaret sonra yumruklar, tekmeler, tokatlar. ama attıkları dayaklarla iyiyi kötüyü ayırt edebildim, allah başımızdan eksik etmesin.
baba dayağı patadakütedir,
anne dayağı stratejiktir(koşu yoluna terlik falan),
baba genelde söverek döver,
anne naziktir, en az inciterek(psikolojik olarak) döver,
baba yarın öbürgün unutur olayı, dayağı,
anne mesajlı(evladına bir mesaj verir) döver, bir daha da beyninden çıkmaz,
babanın dayağı aynı sebeplerden, sık tekrar edebilir,
annenin dayağı yeni olaylardan, farklı sebeplerden meydana gelir,
artık beni nasıl dövdülerse analı-babalı; çocukluğumda bilinç altımda kalmış anılarımı falan hatırlamadım hani onu bir ayarlayın da. saçmalamaya hacet yoktur. kaynak tamamen kendi izlenimlerim ve okuduğum/dinlediğim kitaplardandır.
dayağını bile geçtim anne söz söylese çoğumuz sallamayız yani ben sallamam en azından ama babanın sözü emirdir. babamdan hiç dayak yemedim ama annemden yediğim en temiz sopa babamdan gelen basit bi uyarı bile etmez.
ikisininde tadına bakmış biri olarak diyebilirim ki, anne dayağı baba dayağının yanında diz çöker, tövbe ister. babanın attığına dayak deniyorsa, annenin attığına başka bir şey demek gerekir, uyarı, itham gibi.
