bilgiye, öğrenmeye aç meraklı çocuklarımız bıkmadan, usanmadan gördükleri her şey için sorarlar bu soruyu. ama her anne aynı sabır ve olgunlukla cevap vermez tabii bu soruya.
bazı anneler vardır, çocuk yaklaşık 1 saat kadar önce bir top ( meşin top lan fesat herif ) görüp sormuştur " anne bu ne " diye. anne yılgın, bıkkın, çaresiz iki tokat atası gelir ama çoçuğa da vurulmazki... bulmuştur kolayını anne. çocuğun merak ettiği her şeye ne olduğuna bile bakmadan 1 saat önce verdiği " top o oğlum " cevabını verir. çocuk yoldan geçen bıçkın bi delikanlıyı göstermedikçe pek sakıncası yoktur bu sıyrılma yönteminin.
bazı annler vardır bıkmadan, usanmadan cevap verir çocuklarının sorularına. bu anne ve çocuğun arkasından usulca yürürken kendinizi cocuğun gelişiminde annenin rolü bu olmalıdır diye düşüncelere sevk ediverirsiniz ister istemez. ta ki o ihraç fazlası tekstil ürünlerinin satıldığı mağazanın önüne gelinceye dek. anneden " çocuumm sen burda oyna ben geliyorum " demesiyle film kopar. etraf kalabalık, sıkış-tepiş. anne dalmış ucuzluk reyonuna, biraz önce annenin durduğu yerde sen varsın, annesinin nerde olduğundan habersiz, gelişimi 10 dakikalığına sekteye uğramış çocuk sorar sorusunu. " anne bu ne " sen oralı olmasanda herkes bıyık altından güler tabi çocuğun sana anne demesine. soru tekrarlanır, anne oratada yok gülüşmeler kahkahaya dönmüş. yok yapacak bir şey çıkarıp masaya koymaktan başka. çüküm var lan benim ne annesi?
genelde 4 ile 6 yaş arasındaki çocukların dilsel gelişimlerini tamamlamak için geçirmek zorunda oldukları evredir.çocuklar çok meraklıdırlar ve meraklarını gidermek için gördüğü her şeye anne bu nee diye sorarlar.aldığı cevabı da genelde ya hemen unuturlar yada önemsemezler üstad.
