eğitim sistemimizin çocukları getirdiği son noktayı gösteren bir çocuk lafı. geçen hafta sonu emre aköz daha önce ayça şen'in anlattığı böyle bir olayı yazmış:
--spoiler--
Ayça Şen çocuklar arasındaki ideolojiye bağlılık yarışının çarpıcı bir örneğini, minik oğlundan vermişti:
"Yine 10 Kasım günü arabada Memo arka koltuktan dalgalanan Türk bayrağını gördü, durdu durdu ve 'Anne, ben Atatürk'ün bokunu yerim' dedi. Anaokulundaki makara müdüranıma bunu söyleyince gözleri yaşardı ve 'Atatürk sevgisinde son nokta' dedi." (Radikal Cumartesi, 31 Aralık 2005)
Ara Notu: Subay eliyle (somut anlamda) bok yedirilerek aşağılanan bir Kürt köylüsünün ruh halini... Sevgi gösterisinde öne çıkmak için (simgesel anlamda) bok yemeye hazır olan küçük Türk öğrencinin ruh haliyle kıyaslayan bir kompozisyon yazsanız... Türk Dil Kurumu sözlüğünde yer alan deyimlerden hangisini başlıkta kullanırsınız: 'işin bokunu çıkarmak'... 'Bok yemenin Arapçası'... 'Bok yoluna gitmek'?
--spoiler--
edit: eksileyen arkadaşlar; acaba bu b*k vs tarzı kelimeleri gördüklerinde, kim için olursa olsun aynı meret işte yaa, mideleri bulanmıyor mu? çok garip.
sevgisini bok yiyerek dile getirenlerin hala savunabildikleri cümle. sevginin ne denli büyük olduğunun göstergesi.
yazık, çok yazık. cidden hiçbiriniz açıp okumazsınız değil mi, atatürk ne der? hadi sktir ettim kitap falan, söylediği sözleri okuyun. türk şoförünün asil duygunun insanı olmasına kadar, gerçek ya da değil, okuyun. görürsünüz zaten o zaman ne istiyormuş.
çamur at izi kalsın psikolojisi içindeki insanımsı mahlukların demogojileri yüzünden bunalmış çocuk söylemidir. ana fikir; ulan siz şeyhin şuyhun ayağını yalayacağınıza mustafa kemal'in bokuna kurban olun da böyle bok yoluna gitmeylimdir. ama işte 10 yaşındaki çocuğun anladığı gerçek hala dank edemedi sizin kafanıza!!
