anne ve babayla aynı evde beraber yaşamanın sıkıntıları olsa da rahatlığı da vardır. evin içinde hareket kısıtlılığı, işine çok karışılması, bazen çok bunalmak gibi sıkıntılar olsa da avantajları da çok fazladır. yemeğin her zaman hazır olması, ütü, çamaşır derdinin olmaması, en mühimi anne ve baba hasreti çekmemek gibi.
artıları; yemeğin hazır, üstün başın yıkanıyor temiz pak...
eksiler; eve istediğin saatte gelemiyorsun ve evde kalabalık yapıyorlar rahat hareket edemiyorsun hep ayak altında birileri oluyor...
artıları: yemek derdi yoktur, çamaşır, ütü derdi yoktur. hayatta bir defa sahip olabileceğin "anne ve baba" yanındadır.. geçirilen zamanın tadı çıkarılmalıdır.
eksi: ara sıra yaşanılan tartışmalardır..
anne ve baba ile birlikte yaşamak çok güzel bir şey. aslında her saniyenin değerini bilmek gerekir. ancak şöyle bir kırılma noktası var. anne ve babanızın evinden hiç ayrılmadıysanız, hala birlikte yaşamaya devam ediyorsanız, arada öff pöff yalnız yaşamak istiyorum dersiniz ama imkanınız olursa da, pek yapamazsınız. ancak, anne ve babanın evinden mecburiyetten (şehir dışında okumak gibi) ayrılıdıysanız eğer, bu yaşama adapte olmanız gerektiğini bilerek çok çabuk alışıp, bir daha dönüş yapamıyorsunuz.
tabii bir çok değişken var. anne babanın karakterleri, aranızdaki diyalog, bunların hepsi önemli.
ben, kendi açımdan bakınca olaya, yalnız olmaktan, sessizlikten hoşlanan biri olarak, ailemle diyaloğum ne kadar iyi olsa da tek yaşamayı, anne baba ile birlikte olmanın mutluluğunu ziyaretlere sığdırmayı uygun buluyorum.
ha, bir de artı eksi vericektik.
artı: onları merak etmek, endişelenmek gibi bir derdin olmaz. destek çıkmak için her zaman oradasındır.
eksi: sabah beşte eve gelip, annen seni uykusuz gözlerle karşılayınca üzülürsün.
