ilkokulun en talihsiz çocuklarıdır. elde ettikleri bütün başarılar "sen torpillisin tabiii ondan oldu" diye gölgeler alemine atılır. ne yaparsa yapsın o sınavı tek başına cevaplandırdığını anlatamaz arkadaşlarına. ya da çocuğumuz anne veya babasının sınıfındaysa ve öğretmen olan ebeveyn sınıfa topluca ceza verecekse* cezalara hep bizim zavallı biçare çocuğumuzdan başlanır ki öğretmen çocuğunu kayırdı demesinler. aferin kayırmadın hiçbir zaman ama gitti işte bütün çocukluk.
tramva sebebidir. çocukluğun zorlu geçen hatta atlatılması en zor olgusudur hele hele anne ve baba ile aynı okulda bulunuluyorsa.. sınavdan yüksek not alınca kayırıldığımı idda eden arkadaşlar, başarılı olduğum derslere olan yeteneğimi sadece ailemin öğretmen olmasına bağlayan insanlar ve en çok örnek olsun diye okulun bedencisi olan babadan gün aşırı sopa yemek.. zordu be
hayatının bir bölümünü parlak yaşamış liseye geldiği zaman ise notlar inişe geçtiği anda anne babadan uzaklasma sebebidir. helede e okul şifreni biliyorsa.
Her zaman havalı gibi dursalar da okulda en çok acıyı çeken olmak .Veli toplantısını söylememek , notunu yüksek söylemek gibi şansları olmadığı gibi dedikodusunun ailesine çoktan ulaşmış olması gibi dezavantajlara sahip kişilik .
babanızın öğretmeniniz olması hayat boyu derin izler bırakan travmalara yol açar. tedavisi ise oturup oğluna tek tek hatalı olduğu yanları itiraf etmesidir.
ebeveynleri tarafından; bir şeye gülerken 'komik bir şey varsa söyle de biz de gülelim!'; masumane bir şekilde bir şeyi unuttuklarında 'kendini de unutsaydın!'; dışarı çıkmak istediklerinde 'şu soruyu bitirelim de öyle çıkın...' diye cevap almaları muhtemel çocuklardır.
