kendini garip hisseden insandır. bir gariptir anne ve babanın boşanacak olması. gözleriniz dolar maziyi hatırladıkça.
oysa artık her ikisiyle de aynı evde kalmıyorsunuz, kendi hayatınızı kurmuşunuzdur belki ama gene de bir garip hissettirir anne babanın yıllar yılı "ortada çocuklar var" diyerek sürükledikleri evliliği sonlandırma kararları.
herkese dağıttığınız akıl, kendi ailenizi bir arada tutmaya yetmiyormuş meğer.
kafası manevi olarak giyotinle ayrılmış insandır. bir tarafında varlığıyla özgüven kaynağı baba, öte tarafında şefkat gibi duyguları davranışlarıyla aşılama uzmanı olan anne. hangisinin haklı olduğu konusunda ikileme düşen insandır. allah yaşatmasın.
annesi babası boşanan çocuktan daha şanslıdır. yetişmiştir, özgüven patlatmıştır. zira annesiyle babasının aldığı zor kararlarında onlara destek olması gereken, bir tarafa kaymadan objektif bir şekilde her ikisinin de daha az zararla, yarayla yollarına devam etmesini sağlaması gereken yetiştindir. kendisini garip hissetmesindir.
sıkı durması gereken yetişkin insandır. şahsımın başına geldiğini düşünürsem.. ki ben bunu bir gece uyumadan önce düşünmüştüm. galiba maddi sorunları bulunmayan benim gereken zamana kadar gerekeni kadar ihtiyaçlarımı karşılayacak tarafta kalırdım. şöyle bir şey var ki bazen ağlanmak sızlanmak işe yaramaz. gerekli olan sadece olumlu düşünmektir. iki kişi birbirini akıllarında bitirdiyse uzatmaya çalışmanın lüzumu yoktur diye düşünüyorum.
