tatillerde bile yanlarında bir haftadan uzun kalamama sebebimdir. gerginliktir, huzursuzluktur... sonunda anneyi babayı uzaktan sevmek aşkların en güzeli olur...
sabah saat 5'tir ve yan apartmandan birisi cama çıksa rahatlıkla duyabilcegi düzeyde tartışılmaktadır. ama artık cana tak etmiştir. onlarda ağlıyodur sizde. kalkarsınız yeter artık dersiniz. hıçkırmakdan konuşamazsınız bile. artt-ttt-ıkk yyeee-ttt-err gibi bir heceleme çıkar o piskolojiyle dilinizden. bir anda susarlar. bu tepkiyle karşılaşcaklarını hiç düşünmemişlerdir. şok halde hadi evladım sen git uyu birşey yok derler ya bide. daha çok çileden çıkarsınız. son sözünüzü söyler gidersiniz.
harika; 1 damla bile uyumadınız ve okul sizi bekler. çift katlı otobüsün en arka sol koltuğuna oturursunuz. en huzur veren yerine hani.
ineceğiniz yer geçmek üzeredir.. tam durakdasınızdır.. ve geçer.
bir yandan göz yaşlarınızı silersiniz lanet ederken. otobüsün son durağına kadar gidersiniz. sadece ağlarsınız ve dinlersiniz. şarkının sizi anlatan bölümünü.
son durağa gelince bir garip olursunuz. çünkü bulunmakdan en mutlu olduğunuz yerdir orası.. daha anlatılcak bir şey yoktur sanırım..
her gencin mutlaka bigün yaşayacağı olay. kavga seslerinin tak ettiği anda, kendini tutamayan gencin sonuçsuz serzenişleridir bazen. ben yaptım ve dumura uğradım. şöyle ki anne ve babanın boşanma öncesindeki kavgalarından birinde " yeter ya hep kendinizi düşünüyosunuz, benim yarın iki tane sınavım var, sizin yüzünüzden çalışamıyorum! " tarzındaki bağrışımdan sonra babamdan gelen cevap : " niye bağırıyosun ki şimdi? sessiz de söyleyebilirdin. "
sonuç; suçlu hep araya girendir. kulağınızı tıkayıp oturun arkadaşım, gerekiyosa etliye sütlüye karışmayın.
Çocukken hep yapmak istediğim ama yıllardır korkudan asla yapamadığım eylem çünkü o öyle bir korku ki çocukken kafaya yerleşir sonra ister 20 ister 30 yaşında olun yapamıyorsun.
