ben gerçekten bu konuda pek hoş şeyler düşünmüyorum. hele ki dünyanın en anlayışlı babasına sahipken, düşünmeye gerek bile duymuyorum.
fakat annem...
birgün kimseye haber vermeden evlendikten sonra müstakbel eşimle beraber anne ve babamın karşısına çıkıp 'biz evlendik eheheh' dememden korkuyormuş.
bi delilik yaparsın gibi geliyor bana diyor.
annem, daha neler. bu nasıl bir hayal gücü?
tamam düğün, kına bilmem ne hiç tarzım olmayan aktiviteler ama o kadar da değil.
hayır yani başımda yüksek yüksek tepelere söyletecek değilim bu doğru da, kimseye haber vermeden evlenip atraksiyon yaratma gibi bi niyetim de yok. (eşeğin aklına karpuz kabuğu sokma lütfen)
korkma annem sen tamam mı?
en kötü ihtimalle 'ben bu adamdan sıkıldım yeaa' diye 1 aylık kocamla karşınıza çıkarım. o da zaten babamın kalp kriziyle sonlanır allah korusun.
"sildik seni, benim bundan sonra böyle bir oğlum/kızım yok." şeklinde bir serzenişle sonuçlanır, hakları da vardır. genelde torunları olunca affederler, öncesi için yapılan çabalar beyhudedir.
bir haftaya kadar boşanma kararı alınmasıyla ve boşanmakla sonuçlanacaktır. örneğini gördüm de söylüyorum. boşu boşuna yemeyin böyle haltlar. her şey yalan olur gider.
anne ve babayı en mutlu olacağı bir olaydan mahrum bırakmak ne derece doğru olabilir diye sorulması gerekir. aileye yapılabilecek en büyük saygısızlıktır.
