Çok güzel bir tespit, hiç bu açıdan bakmamıştım. Annem de benzerini söyler: çocuğun olursa onu hep mutlu edemeyeceksin, o yüzden hiç doğurma. Üreme iç güdüsüyle de olsa bencilliktir. Buna rağmen çocuğum olsun isterim.
anne ve babaya olan sevginin stockholm sendromuna benzemesidir.
şöyle ki sırf kendi zevkleri ve bencillikleri yüzünden çocuk dünyaya getirmek baştan falsodur.
sonrasında ilgilenmek bunu değiştirmez.
birinin sizi kaçırdığını ve bir eve kapattığını farzedin, kaçıran şahıs size çok iyi davransa, size hizmette kusur etmese bile bu, sizi kaçırdığı ve orada kendi isteğiniz dışında bulunduğunuz gerçeğini değiştirir mi?
