Ben çocukken çok kavga ederlerdi...sürekli tartışmalar, atışmalar, bağırtı, çağırtı derken üzerinden on sene geçti. Onlar kavga etmeye başladıkları zaman kulaklarımı kapatır ağlamaya baslardim. Çocuk aklı olsa gerek. Tabii Su an ne durumdalar bilmiyorum.
Çocukluğumun içine eden tartışmalar ve kavgalardır. Çoğu da boktan sebeplerle çıkar ve kimse kendini geri çekmeye yanaşmadığı için çoğu zaman tahmin edilemeyecek kadar sert olur.
Tabi o kavgalarda çoğu anne baba çocuğun psikolojisini siklemez. Yoksa varsa ben haklıyım derdindedir. Sırf yapmak için yapmayın şu çocukları be...
Gergin ortam gergin cocuk demek. Gergin çocuk sorunlu yetiskin demek.
Kendimde su an gördüğüm çoğu arızayı babamin eskiden ayık halini hatirlamayisima bagliyorum. Çok da mantikli geliyor.
komikten öte acıdır. eğer kavga ciddi boyutlarda ise. ayırmak çocuklara düşer. o onun üstüne diğeri onun üstüne çullanır. oruç oruç koşarsın ablayla araya girersin. o sırada bir iki darbe de sen yersin ama hissetmezsin. o an tüm hisler unutulur, robottan farkın kalmaz çünkü. iğrenç küfürleri, hakaretleri işitirsin. evlilikten tiksinirsin ve karar alırsın asla ama asla evlenmeyeceğim. insana garip gelense bu kadar küfür, hakaret, şiddet sonrası neden ayrılmamaları? o kadar hakareti ben kendime yediremezdim heralde. lanetler okursun eve. annen ağlar, babanın tansiyonu 18 e 10 a kadar yükselmiştir. ellerin titrer. tüm mahalle sanki "tiyatro" varmışçasına balkonlara çıkar ve o lanet evin içinde olanları izlemeye çalışırlar! bir bok varmış gibi.. tüm mahalleye rezil olduğunla kalırsın. dışarı da çıkamazsın utancından.
telefonlar kırılır, o sinirle fırlatılan yere bakılmaz elbet. birinin bi yerine mutlaka gelir. evde kuzen de varsa al sana cümbüş..
bi arladaşım var..annesi arap kökenli adıyamanlı..babası gümüşhaneli..ikiside arapça biliyo..ama oğullarına öğretmemişler..oğullarının yanında tartışırken etkilenmesin,morali bozulmasın diye arapça tartışıyolardı..
